Ενημέρωση

Πέντε χρόνια προβλέψεων
1. Στις 16 Νοεμβρίου 2008, έγραψα στο Βήμα ότι το κύριο χαρακτηρηστικό της προεδρίας του κ. Ομπάμα θα ήταν ανυπέρβλητα προβλήματα στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν και ότι ήταν μέγιστο σφάλμα να επεκτείνει τον πόλεμο στο Πακιστάν. Είχα δίκιο ή άδικο;

2. Στις 30 Νοεμβρίου 2008, και πάλι στο Βήμα, έγραψα ότι το Αφγανιστάν επρόκειτο να γίνει το Βιετνάμ του Αμερικανού Προέδρου. Ο κ. Ευσταθιάδης διαφώνησε τότε. Ποιος όμως είχε δίκιο;
3. Στις 15 Φεβρουαρίου 2009, σε άρθρο μου στο Βήμα, έγραψα ότι ο παλιός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας έιχε φτάσει την ‘ημερομηνία λήξεως’ του και ότι έπρεπε, να φύγει. Πριν από τη δημοσίευσή του, ο Χρήστος Λαμπράκης μού είχε γράψει πως, παρόλο που θεωρούσε το άρθρο «τολμηρό», θα το δημοσίευε γιατί το θεωρούσε πολύ εύστοχο. Επανήλθα στο ίδιο θέμα στις 21 Ιουνίου 2009. Σήμερα, οι πάντες -εξαιρουμένων των αποτυχημένων πολιτικών που πρέπει να φύγουν- λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα!
4. Στις 15 Μαρτίου 2009, τάχθηκα υπέρ της σύναψης στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία.
5. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου (βλ. το Βήμα της 14ης Ιουνίου 2009 και το Έθνος της 23ης Αυγούστου 2009), επιχειρηματολόγησα υπέρ του αγωγού South Stream και όχι υπέρ του Ναμπούκο, καθώς και υπέρ της ενισχυμένης συνεργασίας Ελλάδας και Ρωσίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Λίγο αργότερα (23 Αυγούστου 2009), διαφώνησα με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, κ. Χατζηδάκη, ο οποίος θεωρούσε ότι το πρόγραμμα –το οποίο σταμάτησαν οι Αμερικανοί, πείθοντας τους Βούλγαρους να κάνουν πίσω– ήταν έτοιμο να ξεκινήσει εκ νέου. Το έργο δεν προχώρησε!
6. Στις 11 Μαΐου 2010, στην Ακαδημία Αθηνών, προέβλεψα ότι το εμπάργκο κατά του Ιράν δεν επρόκειτο να λειτουργήσει, εξηγώντας για ποιους λόγους τα εμπάργκο αυτού του είδους δεν είναι αναποτελεσματικά και ισχυριζόμενος ότι, στη συγκεκριμένη περιοχή, οι «κηδεμονίες» ενέχουν τεράστιους κινδύνους για όλες τις χώρες. Βγήκα σωστός ως προς το πρώτο ζήτημα, αλλά ελπίζω ειλικρινά να μη βγω σωστός και ως προς το δεύτερο.
7. Από το 2009 και μετά, κάνω συνεχώς εκκλήσεις υπέρ της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, τόσο με ανοικτές επιστολές μου προς τον Τύπο όσο και, κυρίως, με τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις μου. Παρότι κάποιοι άλλοι έγκριτοι επιστήμονες (όπως ο Καθηγητής Καρυώτης) είχαν τονίσει πριν από εμένα τη σημασία του συγκεκριμένου θέματος, οι προσωπικές μου τηλεοπτικές συνεντεύξεις προσέδωσαν στο θέμα την αναγκαία δημοσιότητα (πράγμα που παραδέχεται ο κ. Καρύωτης). Το θέμα της ΑΟΖ εξακολουθεί σήμερα να προκαλεί συζητήσεις – δυστυχώς, όμως, όχι και πολιτικές πράξεις.
8. Το φθινόπωρο του 2010, σε άρθρο μου στη Ναυτεμπορική, διαφώνησα με τον τότε υπουργό Οικονομικών, επιμένοντας (α) ότι δεν έχουμε ακόμη πιάσει οικονομικό «πάτο» (όπως ισχυριζόταν ο ίδιος, από κοινού με τον πρωθυπουργό του) και (β) ότι, παρά τις δηλώσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου, θα ακολουθούσαν νέα οικονομικά μέτρα, και δη πολύ πιο σκληρά. Την ίδια δήλωση έκανε άλλωστε και ο κ. Βενιζέλος στις αρχές της θητείας του ως υπουργός Οικονομικών, αλλά μέχρι τώρα έχει αναγκαστεί δύο φορές να υπαναχωρήσει… κακήν κακώς!
9. Το 2010, σε αντίθεση με τις υπερβέβαιες δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού, προέβλεψα, τόσο στην εφημερίδα Ημερησία όσο και στο βιβλίο μου Η Ελλάδα των Κρίσεων, ότι ήταν αναπόφευκτο να γίνει κούρεμα του ελληνικού χρέους τουλάχιστον κατά 50%.
10. Το 2010, στο βιβλίο με το οποίο έκανα έκκληση υπέρ της διαμόρφωσης Μιας Νέας Εξωτερικής Πολιτικής, εξέφρασα την έντονη ανησυχία μου για τον τρόπο που διατίθενται τα «μυστικά κονδύλια» από το Υπουργείο Εξωτερικών. Σήμερα, χάρις στις προσπάθειες του κ. Τσίπρα, το όλο ζήτημα ερευνάται από τους εισαγγελείς. Νομίζω ότι είχα δίκιο. Πρότεινα όμως επίσης να διεξαχθούν έρευνες για τις συνδεόμενες ΜΚΟ, αλλά τίποτε δεν έχει γίνει ακόμη σε αυτόν τον (εξίσου σκοτεινό) χώρο! Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή!
11. Την άνοιξη του 2011, έγραψα στο Έθνος ότι η περιλάλητη «Αραβική Άνοιξη» μόνο «Άνοιξη» δεν ήταν∙ ότι η κατάσταση σύντομα θα επιδεινωνόταν και ότι εμπεριείχε στοιχεία που καθιστούσαν πιθανή την εξάπλωση των αναταραχών και σε εμάς. Πράγματι, αναταραχές άρχισαν να εκδηλώνονται και στην Ελλάδα, οι οποίες σήμερα αναμένεται να επιταθούν! Η εποχή του πεζοδρομίου πλησιάζει. Παράλληλα, ισχυρίστηκα ότι οι συγκεκριμένες εξελίξεις προσέφεραν στη χώρα μας νέες γεωπολιτικές ευκαιρίες, προκειμένου αυτή να δράσει άμεσα, αλλά το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών παραμένει πιο αδρανές από ποτέ άλλοτε.
12. Το περασμένο φθινόπωρο, εξέφρασα την προειδοποίηση ότι μια συγκεκριμένη εφημερίδα είχε αρχίσει να θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός νέου, κεντροδεξιού κόμματος, αποτελούμενου από πολιτικούς, για πολλούς παν άλλο παρα δημοφιλείς, με τους οποίους διατηρεί στενούς δεσμούς. Επανέλαβα την προειδοποίηση τον περασμένο Οκτώβριο, ενώπιον ενός κοινού 1.000 ατόμων, σε ομιλία μου στο Hilton, όπου χαρακτήρισα το γεγονός ως «Νέα Ιουλιανά». Το εν λόγω «πείραμα» εξελίσσεται καθώς γράφονται αυτές τις γραμμές, αλλά μοιάζει ακόμη πολύ πιο άμορφο και ανοργάνωτο από όσο, προσωπικά, είχα φανταστεί.

Συνέπειες
Κατόπιν τούτου, θα με ρωτούσε κανείς ποιες ήταν οι συνέπειες όλου αυτού του μόχθου; Ε, λοιπόν:
1. Κατηγορήθηκα ότι ήμουν ρωσόφιλος, αντιαμερικανός ή και αντιευρωπαίος (!) – έχων τιμηθεί από πέντε Αχηγούς Κρατών δια το έργο μου στην προαγωγή του Ευρωπαϊκού δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως – καθώς και ότι ήταν απολύτως εσφαλμένη η άποψή μου ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αποβεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο χρήσιμη για τη χώρα μας. Μάλιστα, ο συγγραφέας ενός συγκεκριμένου δημοσιεύματος διερωτήθηκε αν ήμουν «κατάσκοπος των Ρώσων, κατάσκοπος των Βρετανών, πράκτορας του ελληνικού εφοπλιστικού λόμπι στο Λονδίνο…» Μπήκα στον πειρασμό να απαντήσω ότι, αν ήμουν και τα τρία αυτά πράγματα, τότε ήμουν ίσως και ο άνθρωπος που η Ελλάδα χρειαζόταν περισσότερο σε αυτήν τη φάση της οδυνηρής της απομόνωσης! Δεν είπα τίποτε όμως.
2. Το ΕΛΙΑΜΕΠ, που προσπάθησε να προκαλέσει μεγάλο μέρος της αντίδρασης για τον «φιλορωσισμό» μου, μας λέει σήμερα ότι πρέπει να σπεύσουμε να αποκτήσουμε σχέσεις με τους Ρώσους. Επιμένει μάλιστα ότι οφείλουμε να προωθήσουμε την ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών! ((βλ. συνέντευξη του γενικού διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ στο http://www.athensnews.gr/issue/13481/53015). Πώς αυτή η τούμπα; Και γιατί τόση καθυστέρηση;
3. Ένα από τα επιχειρήματα που προβάλλει το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ότι οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας έχουν τώρα γίνει καλύτερες. Τούτο, για το ΕΛΙΑΜΕΠ, προφανώς υποδηλώνει ότι το τι θα κάνει η Ελλάδα πρέπει να εξαρτάται από το τι θέλει η Αμερική. Η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά αρνητική: Ποτέ! Όπως σοφά είπε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να καθορίζεται από τους Έλληνες.
4. Εξάλλου, η ανωτέρω δήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ σχετικά με τις ρωσοαμερικανικές σχέσεις ανατρέπεται πλήρως από το πρόσφατο σχόλιο της STRATFOR (6 Φεβρουαρίου 2012) όπου το έγκρητο περιοδικό παρατηρεί: «Οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας είναι απίστευτα τεταμένες». Μήπως το ΕΛΙΑΜΕΠ κάνει και πάλι λάθος;

Οι τούμπες είναι της μόδας
Και όμως, για να μην πληρώσουν οι υπαίτιοι για τα λάθη τους, εκπαιδεύονται αυτόν τον καιρό στις τούμπες! Σκοπός τους είναι να παρουσιασθούν διαφορετικοί απ΄ό,τι πράγματι είναι. Έτσι:
Κάποιοι κάνουν πολιτικές τούμπες. Στην κατηγορία αυτή βρίσκουμε ανθρώπους οι οποίοι, υποκύπτοντας σε ανεπίτρεπτους και επαίσχυντους εκβιασμούς από ξένους «φίλους» και μεγαλομανείς εγχώριους εκδότες και ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, στηρίζουν απάνθρωπα και πρόχειρα μέτρα που λαμβάνονται.
Ακολουθούν οι «αυτοκαθαρκτικές» τούμπες από αποτυχημένους πολιτικούς – και έχομε πολλούς – που θέλουν να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους δηλώνοντας αδιάντροπα ότι δεν έκαναν ενσυνείδητα τη δουλειά τους και δεν μελέτησαν δεόντως τα κείμενα των οποίων τους όρους κλήθηκαν να επιβάλουν στον αθώο ελληνικό λαό, που είχε εξαπατηθεί και τους είχε παραδώσει τη διακυβέρνησή του. Τώρα όμως όλοι έχουν γίνει αντιμνημονιακοί. Όλοι έχουν ξαναγίνει παρθένοι ή παρθένες, όλοι ζητάμε να τους ξαναεκλέξομε! Και νομίζουν ότι τους πιστεύουμε;
Τέλος, έχουμε τις «ιδεολογικές» τούμπες από αυτόκλητους πανεπιστημιακούς «σοφούς», οι οποίοι επί έτη είχαν το θράσος να επιβάλλουν σε άβουλους υπουργούς τη θέληση ξένων πρεσβειών και να κακολογούν όσους εξέφραζαν καλόπιστα διαφορετικές γεωπολιτικές απόψεις.
Το περιβόητο -θα άρμοζε ίσως περισσότερο να το χαρακτηρίσουμε μη δημοφιλές- ΕΛΙΑΜΕΠ υπάγεται σε αυτή την κατηγορία, μια και επιδίδεται εσχάτως σε αυτό το τελευταίο είδος «τούμπας», καθώς, αίφνης, και όπως ήδη επεσήμανα, μας συμβουλεύει να σπεύσουμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία.
Πριν από λίγο καιρό, ο ίδιος σχολιαστής παραδέχθηκε επίσης –δεύτερη τούμπα- ότι ίσως υπάρχουν περισσότερα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου απ΄ό,σα επιστευε τα οποία η χώρα μας πρεπει να εκμεταλλευθεί, λησμονώντας ότι, σχετικά πρόσφατα, ορισμένα μέλη του ερευνητικού του ιδρύματος είχαν διερωτηθεί αν καν ύπαρχουν ή είχαν δηλώσει ότι η δημιουργία αγωγού που θα μας συνέδεε με την Κύπρο ήταν απαγορευτικά ακριβή.
Αναμένω με μεγάλη ανυπομονησία να μας πούνε σύντομα οι ίδιοι άνθρωποι αν είχαν άδικο όταν υποστήριξαν το Σχέδιο Ανάν· άδικο όταν ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ούτε μία ιστορική αναφορά που να αποδεικνύει την ύπαρξη Κρυφών Σχολειών· άδικο όταν δήλωσαν ότι οι γυναίκες του Ζαλόγγου «σπρώχτηκαν στον γκρεμό» αντί να παραδεχθούν ότι αυτοκτόνησαν ηρωικά προτιμώντας τον θάνατο από την παράδοση στους «ανεκτικούς» Οθωμανούς, όπως συνεχώς μας λένε οι ίδιοι οι Τούρκοι (για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους) αλλά και όπως κακώς επαναλαμβάνουν τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην ωραιοποίηση της τουρκικής ιστορίας.
Τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, βεβαίως, θα μπορούσαν να δηλώσουν με ειλικρίνεια ότι έκαναν λάθος. Διότι είναι ίδιον των σοβαρών πανεπιστημιακών να παραδέχονται τα λάθη τους. Οι συνάδελφοι συγχωρούν – γιατί όλοι μας κάνομε λάθη – όπως ο ιερέας δίδει άφεση των εξομολογημένων αμαρτιών. Στον Αμερικανό φιλόσοφο Emerson αποδίδεται, μεταξύ άλλων, η φράση «to err is human, to forgive divine» («Τα λάθη είναι ανθρώπινα, η συγχώρεση θεϊκή»).
Έχουμε όμως την εντύπωση ότι πόρρω απέχουμε ακόμη από την παραδοχή των ανωτέρω «λαθών». Αντιθέτως, αυτήν τη στιγμή, τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ και η εφημερίδα τους σχεδιάζουν τη δημιουργία νέου κόμματος με την ελπίδα ότι θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός πολυκομματικού κοινοβουλίου μετά τις επόμενες εκλογές, το οποίο, δια της διασπάσεως, θα τους επιτρέπει να κατεθύνουν τις τύχες του τόπου μας.
Προβλέπω ότι δεν θα τα καταφέρουν. Εάν όμως, παρ’ ελπίδα, επιτύχουν τους στόχους τους, τότε θα κατατρέψουν εντελώς τη χώρα μας – εφόσον, βεβαίως, δεν ξεσηκωθεί πριν ο ελληνικός λαός και τους καταπιεί σαν τσουνάμι. Θα εξετάσω αυτό το ενδεχόμενο στο άρθρο της επόμενης Κυριακής. Επί του παρόντος, αρκούμαι στη λίστα των προβλέψεών μου, η οποία δείχνει, νομίζω, ότι είδα τα πράγματα κάπως πιο καθαρά απο όλους εκείνους που ειδικεύονται σήμερα στις τούμπες, είτε είναι πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι, είτε ‘ανοικτόμυαλοι’ (!) καθηγητές.
Το κείμενο με τα κόκκινα γράμματα είναι του Μάκη Κουρή.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ΠΑΡΟΝ