Για να ακούσετε τα ψεύδη  που ειπώθηκαν στη Βουλή  για τις Μετεγγραφές από επίσημα χείλη, τους εκατομμυριούχους  πολυτέκνους, τις απολαβές που απολαμβάνουμε(!),  για 3 συλλόγους που συμφωνούν(σε σύνολο 103)… αλλά δεν λέει ποιοι είναι - παρότι προκλήθηκε 4 φορές.., ότι εξυπηρετούμε συμφέροντα  κλπ… κάντε κλικ ΕΔΩ  ΒΙΝΤΕΟ(από 138min).

 Εκτιμάται ότι το 55% των περυσινών μετεγγραφόμενων φοιτητών…, με τα νέα δεδομένα δεν θα πήγαινε στη Σχολή που πήγε πέρυσι, λόγω του πλαφόν του 20% των θέσεων!!!                                                                                 

                                                                                         --------

1.Παρατήρηση ΑΣΠΕ 11/5/2011 

 Ψηφίσθηκε τελικά το άρθρο του ν/σ  που καταργεί τις Μετεγγραφές, διορθώθηκε το λάθος για τα τέκνα πολυτέκνων, το όριο όμως του 20% παραμένει... Με αποτέλεσμα να αρχίζουν τα προβλήματα από φέτος για τους πολύτεκνους και τα τέκνα των - Όσοι έχουν έννομο συμφέρον και θίγονται και θέλουν να δώσουν τα στοιχεία τους για ασφαλιστικά μέτρα κατά του νόμου να επικοινωνούν(οι γονείς) με την  ΑΣΠΕ.

----------------------

Ενδιαφέρον έχει και η Έκθεση της Επιστημ. Επιτροπής της Βουλής για τους πολυτ σελ 13... ΕΔΩ

-------------------------

Αποσπάσματα από τα Πρακτικά της Βουλής,  11/5/2011 

ΟΛΓΑ ΡΕΝΤΑΡΗ-ΤΕΝΤΕ: …

Το άρθρο 59 αναφέρεται σε λοιπές διατάξεις. Υπάρχουν, επίσης, στο άρθρο 59 τα θέματα των μεταγραφών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχουν οι διατάξεις της παραγράφου 12 του άρθρου 59, όπου διευθετεί το θέμα του απολυτηρίου του ημερησίου Γενικού Λυκείου, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο να δίνουν οι μαθητές μόνο ενδοσχολικές εξετάσεις και να μην συμμετέχουν στις Πανελλαδικές. Με την παράγραφο 15 του ιδίου άρθρου 59 θεσπίζεται η υποχρέωση γνωμοδότησης από τα Δημοτικά Συμβούλια για την κατάργηση και συγχώνευση σχολικών μονάδων, προκειμένου να υπάρχει σαφέστερη αντίληψη των τοπικών κοινωνιών κατά τον κεντρικό σχεδιασμό του σχολικού χάρτη. Το τελευταίο άρθρο ορίζει την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ: …

Σε ό,τι αφορά το Πέμπτο Κεφάλαιο θα ήθελα -σε ότι αφορά τα θέματα των μεταγραφών, τα είπαμε χθες- να πω ότι θα πρέπει να απαλειφθεί  το εισοδηματικό κριτήριο, διότι σύμφωνα με την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής εγείρονται ζητήματα αντισυνταγματικότητας με βάση το άρθρο 21.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: …

Πάμε στο άρθρο 59.

Κυρία Υπουργέ, ο συνάδελφος κ. Ροντούλης ήταν επί σειρά Πρόεδρος των Τριτέκνων, είναι επίσημος Πρόεδρος των Τριτέκνων και είναι ο ίδιος τώρα πολύτεκνος. Θέλω να πιστέψετε ότι αυτό το πάθος το οποίο εκφράζει με υπερβολικό ζήλο καμιά φορά είναι αυθεντικό και όχι προσωπικό. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό. Εδώ δεν κάνουμε προσωπική κριτική. Εδώ κάνουμε πολιτική κριτική. Θέλω, λοιπόν, να ακούσετε με πολύ μεγάλη προσοχή αυτό που θα σας πούμε έστω και την υστάτη ώρα.

Θα δείτε και στην έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής των Ελλήνων, αλλά είμαι βέβαιος ότι μπορούν να σας πληροφορήσουν όλοι οι νομικοί σας σύμβουλοι μηδενός εξαιρουμένου -εγώ έχω πάρει για να μην πω κάτι λάθος στη Βουλή δέκα διαφορετικούς δικηγόρους, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, και έχω ρωτήσει και τους δέκα- υπάρχει μία περίπτωση στο εκατομμύριο οι τρίτεκνοι και οι πολύτεκνοι που θα προσφύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο για το εισοδηματικό κριτήριο που θεσπίζεται εδώ στις μεταγραφές, να μην κερδίσουν;

Η απάντηση και των δέκα –άσχετοι μεταξύ τους- ήταν «αποκλείεται, θα κερδίσουν οπωσδήποτε». Ο λόγος για τον οποίο θα κερδίσουν είναι γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει ήδη εκδώσει σωρεία τέτοιων αποφάσεων. Υπάρχει δηλαδή νομολογία. Όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι αδύνατον το Συμβούλιο της Επικρατείας να έρθει εκ των υστέρων και να αποφασίσει διαφορετικά απ’ ό,τι αποφάσιζε μέχρι τότε.

Άρα, λοιπόν, τι κάνετε εσείς εδώ; Θέλω να το καταλάβετε, γιατί πραγματικά δεν σας θεωρώ άνθρωπο κακών προθέσεων και δεν έχω καταλάβει γιατί επιμένετε. Εκτός εάν μας φέρετε κάποιον δικηγόρο και θα μας δώσετε ένα χαρτί που και θα υπογράφει ο δικηγόρος τάδε από κάτω, ότι όχι θα χάσουν. Να το κρατήσουμε και να δούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Εάν μου φέρετε τέτοιο χαρτί, θα πω ότι σας πήρε στο λαιμό του ο δικηγόρος. Σας διαβεβαιώ, ότι δεν θα βρείτε τέτοιο χαρτί. Ούτε ένας δεν θα γράψει κάτι τέτοιο από κάτω, γιατί κανένας δικηγόρος δεν θέλει να ξεφτιλιστεί μετά από μερικά χρόνια.

Θα σας πω τι έχει συμβεί, για να το καταλάβουν οι συνάδελφοι.

Το εισοδηματικό κριτήριο εις την άσκηση δημογραφικής πολιτικής έχει πέσει στα συνταγματικά μας δικαστήρια σε πολλές αποφάσεις για τον εξής λόγο: Δεν θεωρείται –και δικαίως- ότι γίνεται στα πλαίσια προνοιακής πολιτικής. Δεν γίνεται δηλαδή για να μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες, οπότε αφού είναι θέμα κοινωνικών ανισοτήτων, αυτός που έχει υψηλό εισόδημα δεν έχει κοινωνική ανισότητα, άρα, γιατί να του το δώσουμε.

Τα ευεργετήματα σε αυτές τις κατηγορίες των ανθρώπων έχουν δοθεί από το κράτος, γιατί το κράτος έχει συμφέρον να γεννιούνται παιδιά.

Επειδή το κράτος έχει συμφέρον να γεννιούνται παιδιά, θέλει να καταστήσει αυτούς τους ανθρώπους δια των ισχνών ευεργετημάτων που τους παρέχει, παράδειγμα και στους υπολοίπους για να τους ακολουθήσουν. Όταν, λοιπόν, θεσπίζει, λένε οι δικαστικές αποφάσεις, εισοδηματικό κριτήριο σε αυτούς τους ανθρώπους, παύουν να αποτελούν παράδειγμα, άρα, αυτομάτως βλάπτεις τα συμφέροντα του κράτους και όχι τα συμφέροντα των τριτέκνων και των πολυτέκνων, αλλά τα συμφέροντα των Ελλήνων. Αυτό λέει το δικαστήριο.

Κυρία Υπουργέ, τι θα κάνετε αν επιμείνετε στην ψήφιση του εισοδηματικού κριτήριου στις μεταγραφές των τριτέκνων και των πολυτέκνων; Τι θα επιτύχετε; Θα επιτύχετε να σας θεωρήσουν αδυσώπητο εχθρό τους όλες αυτές οι οργανώσεις. Εντάξει. Θα πείτε ότι αυτό δεν σας ενδιαφέρει ή δεν σας ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος και είναι επαινετό να μην υπολογίζει ένας πολιτικός το πολιτικό κόστος, όταν κάνει κάτι ορθό. Αλλά, είναι τελείως λάθος έως και ανόητο να μην υπολογίζει ο πολιτικός το πολιτικό κόστος, όταν κάνει κάτι λάθος.

Εδώ, επειδή ζήσαμε πολλά χρόνια πολιτικούς, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα λόγω του πολιτικού κόστους, ετοιμαζόμαστε να πάμε στο άλλο άκρο. Εσείς εδώ τι θα κάνετε τώρα; Θα βάλετε χιλιάδες ανθρώπους να πάνε στα δικαστήρια. Θα πληρώσουν δικηγόρους, ένσημα, παραστάσεις, θα χάσουν τις θέσεις τους στα πανεπιστήμια αυτοί που δεν πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια που βάζετε και μετά από μερικά χρόνια θα κερδίσουν. Ωραία! Αυτό θα γίνει μετά από τέσσερα-πέντε χρόνια. Αφού κερδίσουν, θα έχουν τελειώσει οι σπουδές των παιδιών τους και θα έχουν κερδίσει το δικαίωμα των επομένων να μπορούν να κάνουν μεταγραφές χωρίς εισοδηματικό κριτήριο και των εαυτών τους να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από το ελληνικό δημόσιο.

Γιατί να μπούμε σ’ αυτήν την ταλαιπωρία για κάτι που όλοι γνωρίζουμε ότι έτσι θα γίνει; Γιατί, δηλαδή, να μπλέξουμε τόσο πολύ αυτό το θέμα; Πιστεύω πραγματικά ότι κάνετε μεγάλο σφάλμα. Βγάλτε το εισοδηματικό κριτήριο. Θα πέσει στα δικαστήρια.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ :

…Τέλος, για τις μεταγραφές το μόνο επιχείρημα που μπορώ να πω τώρα       -γιατί είναι μία ολόκληρη συζήτηση πώς θα έπρεπε να γίνονται οι μεταγραφές- είναι ότι εγώ καταλαβαίνω ότι σε πάρα πολλά σημεία τα οποία θέλετε να διορθώσετε μπορεί να έχετε και δίκιο και πραγματικά να το δούμε, αλλά όχι τώρα. Δεν είναι δυνατόν ανθρώπους οι οποίοι έχουν κάνει τον προγραμματισμό τους να έρχεστε και να τους χτυπάτε με αυτό τον τρόπο.

Εγώ θα έλεγα, υπηρετώντας σύμφωνα με τη δική σας αντίληψη το ορθό, ότι μία ευελιξία στο σημείο αυτό βοηθά τη συνέχεια της πολιτείας. Δεν μπορεί τον Αύγουστο να ψηφίζουμε κάποιους κανόνες για μεταγραφές και τώρα να τους αλλάζουμε. Σκεφθείτε, λοιπόν, όχι μόνο την κατάσταση των γονιών, αλλά και την κατάσταση των παιδιών που συμμετέχουν στις εξετάσεις με κομμένα τα φτερά, έχοντας κάνει έναν άλλον προγραμματισμό και τώρα έρχεστε εσείς και κάνετε έναν άλλον προγραμματισμό.

Νομίζω ότι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με όλη τη δυνατή ευαισθησία, πέρα από τα επιχειρήματα του δημογραφικού, τα οποία βεβαίως είναι πάρα πολύ ουσιαστικά και ισχυρά, αλλά και για λόγους δικαιοσύνης.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: ..Ολοκληρώνοντας, για να μην κάνω καθόλου κατάχρηση του χρόνο, κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι εμείς πιστεύουμε στα πρότυπα σχολεία αλλά διαφωνούμε πλήρως με αυτό που κάνετε με τους πολυτέκνους. Οι πολύτεκνοι πρέπει να μπορούν να κάνουν τις μεταγραφές ως έχει, χωρίς κανένα εισοδηματικό κριτήριο, διότι δεν πρέπει να εξαρτάται η δυνατότητα μεταγραφών από τα εισοδήματα που υπάρχουν.

Θέλουμε τη μόρφωση των Ελλήνων, αλλά για να υπάρξει μόρφωση των Ελλήνων, πρέπει πρώτα να υπάρξουν Έλληνες και πρέπει να πριμοδοτείται όποιος κάνει περισσότερα παιδιά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ:

..Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι μέσα σε αυτό το ογκωδέστατο νομοσχέδιο υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο κρυμμένες πολύ σημαντικές ρυθμίσεις, όπως αυτή για τις μετεγγραφές των φοιτητών που προέρχονται από τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες. Όλοι γνωρίζουμε την ανάγκη περιστολής των δαπανών και γι’ αυτό έχει ίσως λογική να μπει εισοδηματικό κριτήριο στις μετεγγραφές, όταν φυσικά πρόκειται για ένα λογικό ποσό το οποίο τίθεται ως όριο. Αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι: Θα σωθεί το ελληνικό κράτος, η ελληνική οικονομία, αν περιοριστούν οι μετεγγραφές των τρίτεκνων και των πολύτεκνων στο 20% των εισακτέων; Και ωραία, το Υπουργείο Παιδείας έλαβε αυτήν την απόφαση. Δεν είναι όμως δίκαιο και λογικό οι διατάξεις αυτές να ισχύσουν από το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014, αφού για τους μαθητές εκείνου του ακαδημαϊκού έτους θα ισχύσουν για πρώτη φορά οι αλλαγές στο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων; Υπό το πρίσμα αυτό σας καλώ, κυρία Υπουργέ, πρώτα απ’ όλα να μην θέσετε σε ισχύ τον ποσοτικό περιορισμό στις μετεγγραφές. Στην περίπτωση όμως που εμμένετε στην απόφαση αυτή, τουλάχιστον ας μην την υλοποιήσετε από φέτος, καθώς είναι δίκαιο οι μαθητές να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι πρόκειται να συμβεί και να μη βρίσκονται προ εκπλήξεως ελάχιστες ώρες πριν από την έναρξη των Πανελληνίων.

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ: Οι μονογονεϊκές οικογένειες.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Οι μονογονεϊκές οικογένειες.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: …

Τρίτον, στο θέμα των μεταγραφών, είναι κατάσταση αυτή η οποία επικρατούσε; Λέμε σήμερα «Κάποιοι δεν θα πάρουν μεταγραφή». Καταρχήν, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τι κατάσταση έχει δημιουργηθεί σε πολλά τμήματα και σχολές των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Δεύτερον, είναι τελικά λάθος να βάζεις εισοδηματικά κριτήρια; Σε εποχή δύσκολη, σε εποχή κρίσης, σε εποχή που πάρα πολλά διακυβεύονται σ' αυτήν εδώ τη χώρα πρέπει να κρατήσουμε το κράτος πρόνοιας ισχυρό για εκείνους όμως, που έχουν ανάγκη, όχι να μοιράζουμε δεξιά και αριστερά χωρίς κριτήρια, όχι να διαχέουμε τους περιορισμένους πόρους απλά για να γινόμαστε σε κάποιον αρεστοί χωρίς πρακτικά να του προσφέρουμε τίποτα. Αντίθετα, πρέπει να έχουμε μία λογική συγκέντρωσης και ουσιαστικοποίησης της χρήσης των πόρων υπέρ αυτών που πραγματικά έχουν ανάγκη, για να είμαστε χρήσιμοι και για να μπορούμε να εγγυηθούμε τη συνοχή της κοινωνίας μας. Αυτό είναι παρέμβαση, αυτό είναι αλλαγή, αυτό είναι εξορθολογισμός. Λαϊκισμός είναι να μη βλέπω την πραγματικότητα και να τάζω όλα σε όλους.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Με κατηγόρησε για λαϊκισμό η αξιότιμη κυρία Υπουργός. Κάπου μπερδεύεται, αγαπητοί συνάδελφοι. Λαϊκιστής είναι αυτός που υποδαυλίζει τα πάθη, τα ένστικτα του λαού, προκειμένου να αποκομίσει ίδιον πολιτικό όφελος. Λαϊκιστής κατά κανένα τρόπο δεν είναι εκείνος που μεταφέρει με γνήσιο τρόπο τις ελπίδες, τις προσδοκίες του λαού. Άρα, κάπου έσφαλε αποδίδοντας σε εμένα αυτόν τον τίτλο, το χαρακτηρισμό του λαϊκιστή…

Το λέω αυτό με κάθε σεβασμό, κύριε Πρόεδρε, γιατί μέρες τώρα, για να μην πω μήνες πριν, λέγαμε στην κυρία Υπουργό Παιδείας ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με αλλεπάλληλες αποφάσεις κάνει λόγο ότι δεν είναι συνταγματικά ανεκτό το να περιορίζεις ευεργετήματα που δόθηκαν στις πολύτεκνες οικογένειες. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδοτεί με το ίδιο περιεχόμενο. Υπάρχει συνταγματική πρόνοια που επιτάσσει ειδική μέριμνα για τις πολύτεκνες οικογένειες. Υπάρχει η Νομοτεχνική Επιτροπή της Βουλής, που λέει το ίδιο στην έκθεσή της.

Δεν ακούει τίποτε απ’ όλα αυτά μέσα στην περισσή αυταρχικότητά της η κυρία Υπουργός. Μα, δεν τα λέμε εμείς οι δήθεν λαϊκιστές. Όλος ο σοβαρός νομικός κόσμος της επισημαίνει το ολίσθημα και παρ’ όλα αυτά επιμένει να βάζει εισοδηματικά κριτήρια. Επιμένει να βάζει εισοδηματικά κριτήρια σε μία συγκυρία πάρα πολύ δύσκολη για τον κόσμο, σε μία συγκυρία φτώχειας και προϊούσας καλπάζουσας ανεργίας.

Όμως, έχουμε να υποβάλουμε ένα λογικότατο ερώτημα. Τη στιγμή που η ίδια βάζει ένα πλαφόν μέχρι 20% για τους εισακτέους ειδικών κατηγοριών και μάλιστα ένα εκ των κριτηρίων είναι και τα μόρια που συγκεντρώνουν οι υποψήφιοι, τότε ποια η χρεία, κύριε Πρωτόπαπα, του εισοδηματικού κριτηρίου, αφού η αρχή της αξιοκρατίας καλύπτεται από τα μόρια που συγκεντρώνει κάποιος; Γιατί ντε και καλά το εισοδηματικό κριτήριο; Ποια η σκοπιμότητά, κύριε Γείτονα, που θα πάρετε το λόγο αμέσως μετά;

Υπάρχει μία σκοπιμότητα, αγαπητοί συνάδελφοι. Την είπε η κυρία Υπουργός στο λόγο της. Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να το πούμε για να το ακούσει καλά ο κόσμος, θέλει να βάλει εισοδηματικά κριτήρια για την λήψη των πολυτεκνικών και τριτεκνικών επιδομάτων. Εκεί είναι όλο το μυστικό, το οποίο η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα εμφανίσει στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής. Χρησιμοποιούν το Υπουργείο Παιδείας ως Δούρειο Ίππο, ως προπομπό για την πολιτική αυτή.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: ..Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, με μια αναφορά μόνο για τις μεταγραφές που άκουσα. Νομίζω ότι το σύστημα μεταγραφών καλώς βελτιώνεται. Έπρεπε να αλλάξει. Είχε προβλήματα το σύστημα μεταγραφών και νομίζω ότι είναι προς τη θετική κατεύθυνση.

Δύο ζητήματα θέλω να ξανασκεφθείτε, κυρία Υπουργέ. Το θέμα του κριτηρίου του εισοδήματος δεν είναι θέμα επιλογής. Σωστό είναι να μπει κριτήριο και έχετε δίκιο και σας άκουσα τι είπατε. Αν θυμάστε, πρώτη φορά κριτήριο έβαλα εγώ, ως Υπουργός Υγείας και ο κ. Χριστοδουλάκης, ως Υπουργός Οικονομικών, για τους πολυτέκνους. Όμως, στο Συμβούλιο της Επικρατείας έπεσε αυτό.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Υπάρχει γνωμοδότηση.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Εντάξει. Άρα, είναι το θέμα αν μπορεί να σταθεί.

Το δεύτερο για τις μεταγραφές -εγώ δεν ασχολήθηκα με αυτό- είναι ότι θέτω ένα πράγμα, γιατί και εγώ έχω σπουδάσει. Μήπως τυχόν η διευκόλυνση που κάνετε για να πάει στο μέρος που δηλώνει κάνει διάθλαση, αποδυναμώνει την επιλογή; Δηλαδή -μπορεί να κάνω λάθος- δηλώνω Πολυτεχνείο Αθήνας που έχουμε βγάλει και Αθήνα, με την ειδική κατηγορία, ως πολύτεκνος. Δεν πιάνω τα μόρια. Τα πιάνω στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης και η τρίτη μου επιλογή είναι το Φυσικομαθηματικό της Αθήνας. Πού θα μπω;

(AM)

Εάν μπω υποχρεωτικά στο Φυσικομαθηματικό της Αθήνας και δεν με αφήσετε να μπω τουλάχιστον στη δεύτερη επιλογή μου στη Θεσσαλονίκη, εκεί μπορεί να υπάρχει ένα πρόβλημα. Πάω όπου θέλω; Αν είναι έτσι, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ: …

Είναι πολύ θετικό ότι υπάρχει η ρύθμιση για τις μετεγγραφές και έτσι όπως τίθεται το εισοδηματικό κριτήριο, έχει μία πολύ χαρακτηριστική αποτύπωση. Δεν πρόκειται απλώς για το φορολογητέο εισόδημα, δηλαδή το εισόδημα που δηλώνεται, αλλά είναι το τεκμαρτό. Για πρώτη φορά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισάγεται –και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό, το είχα προτείνει σε μία από τις συνεδριάσεις όχι μόνο εγώ βεβαίως, αλλά και άλλοι Βουλευτές- ότι θα πρέπει να είναι το τεκμαρτό εισόδημα, έτσι ώστε να μπορέσουμε στην πράξη να αποκλείσουμε πολίτες ή οικογένειες, οι οποίες δεν δηλώνουν τα εισοδήματά τους και από την άλλη πλευρά, καρπώνονται σημαντικά οφέλη από την ελληνική πολιτεία.

Εμείς, προσέξτε, ψηφίζουμε για το εισοδηματικό κριτήριο σήμερα οι Βουλευτές και λέμε ότι είναι 60.000 πραγματικό ή τεκμαρτό συν 10.000 πάνω από τα δύο παιδιά. Σε ίδιο νόμο λέμε ότι με μία υπουργική απόφαση θα αλλάζει το εισοδηματικό κριτήριο. Αφαιρέστε το αυτό, σας παρακαλώ. Δεν είναι ισότιμο σε σχέση με την προσέγγιση την οποία θέλετε να κάνετε.

Στηρίζουμε την προσέγγισή σας. Επιτρέψτε να σας στηρίξουμε και στην επέκταση της προσέγγισης αφαιρώντας τη συγκεκριμένη διάταξη.

.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: …

Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει από φέτος αμέσως να εφαρμόσετε αυτήν τη διάταξη για τα παιδιά των πολυτέκνων. Δεν το καταλαβαίνω. Τι εξυπηρετεί το ξαφνικό; Αφήστε το για ένα χρόνο. Δώστε μία ανάσα σε μία στιγμή που όλη η κοινωνία είναι με χίλια δυο προβλήματα.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ:….

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε έστω αυτήν την τελευταία στιγμή προ της ψηφίσεως αυτού του νομοσχεδίου να σταματήσει αυτήν τη σφαγή των πολυτέκνων. «Ηρωδιάς μαίνεται», λέει ο υμνογράφος. Γιατί δεν έχουμε μόνο τον Ηρώδη και τη σφαγή των νηπίων, έχουμε και την Ηρωδιάδα.

Ακούστηκε από πολλές πλευρές αλλά και από πρόσωπα με μακρά πολιτική διαδρομή και θητεία στο Υπουργείο Παιδείας, ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο είναι άξιο ψόγου. Να το χαίρεστε, κύριε Υπουργέ! Είναι προφανές, λοιπόν, ότι μπορεί να έχετε υπόψη σας το πόρισμα Μπαμπινιώτη, αλλά επίσης είναι αποδεδειγμένο τώρα πια μέσα από τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου ότι δεν θέλετε να το εφαρμόσετε.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Να σας πω γιατί το λέω. Μας είπε λοιπόν ότι έλαβε επιστολή Προέδρου πολυτεκνικού συλλόγου που υπεστήριζε την πολιτική της. Δεκτό. Είναι η πολλοστή φορά, κύριε  Πρόεδρε, που ζητώ αυτό το έγγραφο να κατατεθεί στα Πρακτικά. Και ενώ μου είπαν ότι θα κατατεθεί από τα έδρανα της Κυβέρνησης, έχω ρωτήσει πάνω από τέσσερις φορές και δεν έχει περιέλθει καν στα Πρακτικά. Άρα λοιπόν ή ψεύδεται ή τα βρήκε από τη φαντασία της. Διαφορετικά, να δούμε το έγγραφο, να πιστοποιήσουμε την αλήθεια των λόγων της.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): …Να απαντήσω κατ’ αρχάς για τους πολύτεκνους. Από τους πολύτεκνους δεν αφαιρείται το δικαίωμά τους, δεν αφαιρείται η ειδική μεταχείριση που έχει κάνει η Πολιτεία σε αυτούς για μία σειρά από λόγους που είμαι βέβαιος ότι, όπως τους αναπτύσσετε, δεν διαφωνεί κανείς. Άλλωστε και το Σύνταγμα το λέει αυτό. Εκεί που έχει μία διαφορά είναι στο γεγονός ότι ο τρόπος που  θα αξιοποιήσουν αυτή την ευχέρεια και αυτή την ειδική μεταχείριση είναι τέτοιος που θα είναι και αξιοκρατικός και αδιάβλητος. Τίποτα παραπάνω απ’ αυτά.

Επίσης, θα ήθελα να κάνω κι ένα σχόλιο για την αναπροσαρμογή του κριτηρίου του εισοδήματος. Ελέχθη προηγουμένως από κάποιον Βουλευτή: «Γιατί υπάρχει αναπροσαρμογή;» Πρέπει να υπάρχει, διότι αλλάζουν τα δεδομένα. Του χρόνου δεν πρόκειται να πέσει χαμηλότερα. Ψηλότερα μπορεί να πάει. Όμως δεν μπορείς κάθε φορά να φέρνεις ένα νόμο και να πεις τώρα είναι 60.000 και του χρόνου είναι 65.000.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Υφυπουργέ, θα το καταθέσετε για τα Πρακτικά;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Συγγνώμη.

Θα καταθέσω και τη διόρθωση για τα Πρακτικά.

(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Ιωάννης Πανάρετος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις οι οποίες έχουν ως εξής:...

ΟΛΓΑ ΡΕΝΤΑΡΗ-ΤΕΝΤΕ: …

Πραγματικά, εγώ πιστεύω σε αυτό που αναφέρθηκαν όλοι για τους πολύτεκνους, ότι υπάρχει κάποιο μυστήριο, κάτι θέλουν να κερδίσουν ή να μη χάσουν ψήφους. Θα πω το εξής: Το εισοδηματικό κριτήριο μπορεί, κατά τη γνώμη σας, να είναι ανεπαρκές. Είναι 60.000 και 10.000 ανά παιδί και λέει ότι και στέγαση δίνεται και κοντύτερα στο σπίτι του και ορισμένα κριτήρια...

Γιατί, λοιπόν, τόση βάσανος για το αν αδικηθούν τα παιδιά των πολυτέκνων; Του άνεργου, του φτωχού, του απολυμένου; Αυτά δεν είναι παιδιά; Είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού;

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ο άνεργος μπορεί να είναι πολύτεκνος;

ΟΛΓΑ ΡΕΝΤΑΡΗ-ΤΕΝΤΕ: Ορίστε, αμέσως κατηγοριοποιούμε, λες και τα παιδιά...

Σας παρακαλώ πολύ! Υπάρχουν πολύτεκνοι που έχουν πάνω από 80.000. Παρακαλώ μη με διακόπτετε. Και ο απολυμένος έχει δικαίωμα για το παιδί του και ο καθένας. Βάζουμε τα κριτήρια και προσπαθούμε να είναι αξιοκρατικά.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Το Σύνταγμα για την ειδική μέριμνα το γνωρίζετε;

ΟΛΓΑ ΡΕΝΤΑΡΗ-ΤΕΝΤΕ: Το γνωρίζω πάρα πολύ καλά και το άρθρο του Συντάγματος μου το διαβάσατε σήμερα πάρα πολλές φορές.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ε, τότε να μην υπάρχει πρόνοια στο Σύνταγμα!

ΟΛΓΑ ΡΕΝΤΑΡΗ-ΤΕΝΤΕ: Εγώ πιστεύω ότι παρέχει όλο το πλαίσιο, ώστε να μην αδικηθεί ο πραγματικά πολύτεκνος, στον οποίο αναφέρεται το Σύνταγμα και θέλει να μεριμνήσει γι’ αυτόν.

Τελειώνω με τα λόγια, τα οποία με έκαναν να ντραπώ. Έχω πολύ μικρή πορεία μέσα σε αυτή τη Βουλή, αλλά εκφράσεις όπως «λόχοι, Μήδεια, μίσος, Ηρώδης, Ηρωδιάδα» μας ρίχνουν ακόμα περισσότερο στα μάτια της κοινωνίας, μια κοινωνία που είναι μπροστά και μας χλευάζει γιατί εμείς μείναμε πίσω και μείναμε στις ίδιες αντιπολιτευτικές πολιτικές, σε μια στιγμή που τουλάχιστον η Ελλάδα τους νέους ανθρώπους της τους θέλει να αλλάξουν και αυτοί πορεία, να αλλάξουν τον εαυτό τους και να τραβήξουν μπροστά, ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία.

Φαίνεται δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πού βρισκόμαστε. Φαίνεται πως ακόμη έχουμε το φοβικό σύνδρομο «μην αλλάξουμε», λες και αυτή η κατάσταση μας έφερε στη «Μεσοποταμία», στα ουράνια κ.λπ..

Λυπούμαι πάρα πολύ ως νέα Βουλευτής που είδα για άλλη μια φορά αντίδραση σε οποιαδήποτε αλλαγή. Ξαναλέω ότι για εμένα η αλλαγή είναι συνεχής και δεν είναι στατική. Για μια ακόμα φορά οι αλλαγές σκοντάφτουν δυστυχώς στις παλιές καθεστηκυίες νοοτροπίες.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: …Το δεύτερο που θέλω να σας πω είναι σε σχέση με το εισοδηματικό κριτήριο των πολυτέκνων. Πείτε μου: Τη στιγμή που το Υπουργείο βάζει ένα πλαφόν μέχρι 20%, βάζει και το κριτήριο των μορίων για τους δικαιούχους, ποια η χρεία του εισοδηματικού κριτηρίου; Η αξιοκρατία ήδη με το πλαφόν και με τα μόρια υπάρχει. Ποια η χρεία του εισοδηματικού κριτηρίου;

….ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Συνεπώς, το άρθρο 58 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε από την κυρία Υπουργό και συμπληρώθηκε με την υπ’ αριθμόν 395/41 τροπολογία, κατά πλειοψηφία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Συνεπώς, το άρθρο 59 έγινε δεκτό, όπως τροποποιήθηκε από την κυρία Υπουργό και συμπληρώθηκε με τις υπ’ αριθμούς 395/41, 396/42 και 397/43 τροπολογίες, κατά πλειοψηφία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Συνεπώς, το άρθρο 60 έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.

=============================

================================

Από τη συζήτηση της Βουλής χθες (10/5/2011) για τις Μετεγγραφές

Την αύξηση κατά 10.000 ευρώ , απ ότι προβλέπονταν στην αρχική τροπολογία, δηλαδή στα 60.000 ευρώ , το ετήσιο εισόδημα που αποτελεί ως προϋπόθεση για τις μετεγγραφές των φοιτητών  ανακοίνωσε στη Βουλή η υπ. Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου. Κατά τη συζήτηση για την κατάργηση πέντε Οργανισμών του υπ. Παιδείας, τα Πειραματικά Σχολεία , τις μετεγγραφές , την κατάργηση της κατηγορίας του 10% κλπ

 Σύμφωνα με τη σχετική τροπολογία «ετήσιο οικογενειακό εισόδημα νοείται το συνολικό ετήσιο καθαρό εισόδημα που αποκτά ο φορολογούμενος, η σύζυγος του και τα ανήλικα τέκνα του από κάθε πηγή, ανεξάρτητα αν αυτό είναι πραγματικό ή εισόδημα που προκύπτει με βάσει τις αντικειμενικές δαπάνες και υπηρεσίες και δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων. Το ποσό αυτό προσαυξάνεται κατά δέκα χιλιάδες ευρώ για κάθε επιπλέον τέκνο πέραν του δευτέρου». 

Παρατήρηση Γ. Γραμματέα ΑΣΠΕ:  Αν δεν καταργηθεί το ποσοστό του 20%  για τους πολύτεκνους  τουλάχιστον , αυτό θα είναι μια σκέτη  κοροϊδία…

Γιατί; Για να αντιληφθείτε τη σημασία του εισοδηματικού ορίου σας αναφέρουμε το ακόλουθο γεγονός, από τμήμα ΤΕΙ το Δεκέμβριο του 2010(το ίδιο ισχύει σε όλες τις σχολές):  Όπως θα γνωρίζετε υπάρχει και η κατηγορία των μετεγγραφόμενων φοιτητών με εισοδηματικά κριτήρια…, που πέρυσι ήταν τα 45.000€ .  Στο τμήμα αυτό  επί 100 αιτήσεων που ικανοποιούσαν το εισοδηματικό όριο των 45.000€ πήραν τελικά  Μετεγγραφή  4 άτομα -βάσει του ποσοστού που ίσχυε  για αυτή την κατηγορία,  εκ των οποίων:  2 ήσαν αλλοδαποί με εισόδημα ΜΗΔΕΝ  1 με εισόδημα ετήσιο 2000€  και 1 με εισόδημα 3000€!!!   Έτσι θα καταντήσουν τις μετεγγραφές των πολυτέκνων…

--------------------------------

---------------------------------

Αποσπάσματα από τα Πρακτικά της Βουλής (ή ΒΙΝΤΕΟ... ΕΔΩ)

------------

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ: …Και έρχομαι στο άρθρο 59, όπου σε ένα άρθρο αντιμετωπίζονται καίρια ζητήματα, όπως είναι οι συντονιστές εξωτερικού, η μείωση των αιρετών εκπροσώπων στο εξωτερικό, κατάργηση Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης χωρίς να προβλέπεται πού θα επιμορφώνονται οι μειονοτικοί δάσκαλοι, ζητήματα μεταγραφών Πανελληνίων Εξετάσεων, καθιέρωση δύο τύπων απολυτηρίου. Όλα αυτά σε μια διάταξη, σε ένα άρθρο με την επικεφαλίδα «λοιπές διατάξεις». Θα έπρεπε γι’ αυτά τα θέματα να υπάρχει τουλάχιστον ένας ξεχωριστός νόμος ή ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.

Επίσης, για ποιο λόγο η Κυβέρνηση δεν προχωράει στο πρόγραμμα που είχαμε ξεκινήσει για κατασκευή φοιτητικών εστιών στην ελληνική περιφέρεια, για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους οικονομικά ασθενείς;

….Κλείνω, κύριε  Πρόεδρε, λέγοντας ότι  το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εκπαίδευσης. Η εφαρμογή του θα δημιουργήσει πλείστα όσα προβλήματα.

Και για τους λόγους αυτούς εμείς καταψηφίζουμε επί της αρχής το παρόν σχέδιο νόμου, το οποίο άλλωστε στερείται αρχής, διότι πρόκειται για μια συρραφή διατάξεων. Και  συρραφή διατάξεων δεν ψηφίζουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.

.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, επειδή άκουσα τον κ. Ταλιαδούρο να διατυπώνει μία σειρά από θέσεις και κρίσεις οι οποίες δεν είναι ακριβείς, ήθελα να επανορθώσω, ώστε να γνωρίζει η Βουλή τι ακριβώς έχει συμβεί.

Καταρχήν, κύριε Ταλιαδούρο, ανακοινώθηκαν σήμερα οι θέσεις των εισακτέων και στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Δεύτερον, πιθανόν να ξέρετε ή προφανώς δεν το ξέρετε ότι το Συμβούλιο Επικρατείας απέρριψε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της ΟΙΕΛΕ και επομένως, τα παιδιά που θέλουν να δώσουν εξετάσεις για ενδοσχολικό απολυτήριο θα έχουν τη δυνατότητα να δώσουν εξετάσεις.

Πρέπει να πω με την ευκαιρία αυτή ότι λυπάμαι για το γεγονός ότι κάποιοι προσπάθησαν να ενσταλάξουν αμφιβολίες και αγωνίες στα παιδιά που αυτή τη στιγμή τελειώνουν το σχολείο και θέλουν να δώσουν εξετάσεις είτε πανελλήνιες είτε μέσα στο λύκειο.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΟΛΓΑ ΡΕΝΤΑΡΗ-ΤΕΝΤΕ:  

…Στο άρθρο 59 ρυθμίζονται όλα τα θέματα μεταγραφών των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σκοπός αυτής της διάταξης είναι να δοθεί η δυνατότητα σε όσους αδυνατούν να φοιτήσουν σε σχολές ή τμήματα που βρίσκονται μακριά από τη μόνιμη κατοικία τους για οικονομικούς ή οικογενειακούς λόγους, να επιλέξουν να φοιτήσουν σε σχολές ή τμήματα της περιοχής κατοικίας τους από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους και να μην τελούν εν αναμονή των αποτελεσμάτων των μεταγραφών, χωρίς να είναι βέβαιο και το αποτέλεσμα της επιτυχίας της μεταγραφής.(ΚΟ)(2XS)Είναι σαφές ότι η δυνατότητα εξ αρχής επιτυχίας σε σχολή ή τμήμα ιδρύματος πλησιέστερου στον τόπο κατοικίας του υποψηφίου εξαλείφει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες των μεταγραφών και κατ’ επέκταση την οικονομική και ψυχολογική επιβάρυνση των ιδίων και των οικογενειών τους και προωθεί την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους, αφού η εισαγωγή και των υποψηφίων των περιπτώσεων αυτών θα έχει ολοκληρωθεί πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Οι μεταγραφές θα γίνονται στο εξής με αξιοκρατικά κριτήρια, αφού η εισαγωγή και αυτών των υποψηφίων θα πραγματοποιείται με κριτήριο το σύνολο των μορίων τους, όπως ισχύει για όλους τους υποψηφίους. Οι υποψήφιοι θα κρίνονται ανά τμήμα ή σχολή με βάση το σύνολο των μορίων τους κατά φθίνουσα σειρά μορίων και με τη δήλωση προτίμησής τους στο μηχανογραφικό τους δελτίο. Πρόκειται, δηλαδή, για μια απόλυτα αντικειμενική και αξιοκρατική διαδικασία. Παράλληλα με τα αξιοκρατικά, θα ισχύσουν και κοινωνικά κριτήρια. Πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας είναι να καθοριστεί ανώτατο όριο οικογενειακού εισοδήματος κατά περίπτωση.

 ---Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως Εισηγήτρια του σχεδίου νόμου εισηγούμαι την υπερψήφισή του, γιατί θεωρώ ότι όλες αυτές οι αλλαγές είναι αναγκαίες για να προχωρήσουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα εγκαταλείψει τις τελευταίες βαθμίδες απόδοσης, όπως αυτές καταγράφονται στις έρευνες του ΟΟΣΑ. Θα εγκαταλείψει τη νοοτροπία της παπαγαλίας και θα παρέχει γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες που απαιτεί η σύγχρονη κοινωνία. Διότι οφείλουμε να δώσουμε στη νεολαία ένα σχολείο, όπως αυτή το αγαπά και το οραματίζεται. Αρκετά πράγματα της στερήσαμε. Τουλάχιστον ας προχωρήσουμε σ’ αυτό. Σας ευχαριστώ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΙΩΓΑΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ολοένα και πιο βίαιη επίθεση στο εισόδημα των λαϊκών οικογενειών, το φορολογικό, το ασφαλιστικό, η γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, η εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, οι αλλαγές στην αστική διοίκηση, είναι σε ένα συνολικό αντιδραστικό πακέτο που υλοποιούν από κοινού η Κυβέρνηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ανοιχτή στήριξη των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.

Το σχέδιο νόμου παίρνει τα αναγκαία μέτρα στην κατεύθυνση των απαιτήσεων των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ώστε πιο αποτελεσματικά, πιο απαιτητικά, πιο ενιαία να περάσει η προαποφασισμένη, η προσυμφωνημένη πολιτική στον τομέα της εκπαίδευσης.

Θα ήταν οξύμωρο και αντιφατικό να ίσχυε αυτό που υποκριτικά ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, ότι τα μέτρα αυτά είναι προς όφελος των λαϊκών οικογενειών, των λαϊκών στρωμάτων. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται αυτή η ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα, στις κατακτήσεις των εργαζομένων μιας ολόκληρης εκατονταετίας, να παίρνονται πίσω μέσα σε μήνες και να ελπίζουμε ή να πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν την ίδια ώρα να υπάρχουν φιλολαϊκά μέτρα προς αυτή τη συγκεκριμένη, ουσιαστική και βασική κατεύθυνση στον τομέα της παιδείας.

Ζούμε σε μία εποχή που η εξέλιξη της επιστήμης και της παραγωγής δίνουν τη δυνατότητα να φτιάξουμε όλοι τη ζωή μας, μια ζωή που μας ανήκει, να θέσουμε όρους που τη διασφαλίζουν. Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, ώστε όλα τα κοινωνικά αγαθά, τα υλικά και τα πνευματικά, όπως είναι η παιδεία και η επιστημονική έρευνα που σήμερα δυστυχώς είναι και αποτελούν εμπόρευμα, προνόμιο και μονοπώλιο της αστικής τάξης, να περάσουν στον κοινωνικό προγραμματισμό και έλεγχο από τους ίδιους τους δημιουργούς τους, ώστε να γίνουν κτήμα όλης της κοινωνίας. Η κυριαρχία των ολίγων, της άρχουσας τάξης στο επίπεδο της εξουσίας είναι η αφετηρία καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων και των δυνατοτήτων.

Η εκπαίδευση στα πλαίσια αυτής της εκμεταλλευτικής κοινωνίας βοηθάει στο να αναπαράγονται και να διευρύνονται οι ταξικές κοινωνικές ανισότητες, γι’ αυτό και προωθεί τον ανορθολογισμό στη σκέψη και στην επιστήμη, προωθεί την αντίδραση. Η αστική τάξη που κυριαρχεί δεν θα βρεθεί ποτέ διατεθειμένη, ούτε μπορεί να προσφέρει στην πλειοψηφία των σημερινών μαθητών και αυριανών εργαζόμενων εκείνη τη μόρφωση που θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν τον κόσμο στην ολότητά του, στην ενότητά του να συνειδητοποιήσουν το συμφέρον τους μέσα σ’ αυτόν.

Η εργατική τάξη δεν παράγει μόνο τον πλούτο. Μπορεί να τον οργανώσει ώστε να υπηρετεί το σύνολο της κοινωνίας και των ανθρώπινων αναγκών. Έχει στις τάξεις της μορφωμένο δυναμικό που μπορεί να σχεδιάσει και να διευθύνει την οικονομία σε μία κατεύθυνση σαν κι αυτή που προαναφέραμε. Άλλωστε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στις πολλές αντιφάσεις του, έχει εκπαιδεύσει την εργατική τάξη προς αυτό.

Το εκπαιδευτικό σύστημα σε μία προοπτική όπως αυτή είναι βασικό εργαλείο, δίνει νέα ώθηση στην επιστήμη και την τεχνική, στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας, της εργασίας του ανθρώπου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου. Σ’ αυτή την προοπτική οι δρόμοι της εκπαίδευσης και της μόρφωσης δεν κλείνουν και κανείς δεν περισσεύει. Ο άνθρωπος, η πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, όχι μόνο δεν απαξιώνεται, αλλά η συνεχής άνοδος στη μόρφωσή του γίνεται αναγκαιότητα της κοινωνίας.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, τι έφεραν μέχρι τώρα οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση; Κάποιοι μέντορες και κάποιοι γκουρού της παιδαγωγικής της νέας τάξης ομολογούν ότι η απομνημόνευση είναι χάσιμο χρόνου, αφού η Google είναι μόνο ένα κλικ μακριά μας, έτσι απλά, έτσι απλοϊκά, έτσι παραπλανητικά.

Η μάθηση με κρίση και απομνημόνευση πλησιάζει στο τέλος της. Οι μαθητές πρέπει να διδάσκονται να διαχειρίζονται καλύτερα τις ατάκτως ερριμμένες πληροφορίες που είναι διαθέσιμες online. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πλέον πηγή γνώσης, το διαδίκτυο είναι. Κυρία Υφυπουργέ, όταν ως Κυβέρνηση λέτε στο μαθητή «μην απομνημονεύεις», εννοείτε «μη μαθαίνεις». Υποβαθμίζετε και απαξιώνετε την αναγκαιότητα της ανάπτυξης της μνήμης και άρα, συνολικά της μόρφωσης και της γνώσης. Δεν χρειάζεται πλέον, λέτε, το παιδί να μαθαίνει, η γνώση υπάρχει στο internet. Μόνο που δεν είναι δική του, δεν είναι του παιδιού. Και δεν είναι γνώση αυτή, είναι χύμα πληροφορίες. Γιατί να μάθει τα μαθήματα; Τώρα χρειάζονται οι εργασίες και η διαθεματικότητα. Είναι δύσκολο ένα κομμάτι της ύλης; Θα το αφαιρέσουμε και τέλος πάντων, μη το μάθει, δεν είναι απαραίτητο, δεν του χρειάζεται. Ο καθένας ας μάθει ό,τι μπορεί και σε πολλά σχολεία λαϊκών περιοχών μέσω των ζωνών εκπαιδευτικής προτεραιότητας, ας κατέβει και ο πήχης των απαιτήσεων. Έτσι, ο κάθε μαθητής οικοδομεί τη γνώση του, χαράσσει μια δική του, αυτόνομη σχολική πορεία, μέχρις ότου μπορεί, καταδικασμένος να μην κατακτήσει ποτέ στο μυαλό του τη γνώση που οικοδόμησε συνολικά η ανθρωπότητα σε όλη της την πορεία. Όμως, τις χρονολογίες της ιστορίας, κατά τη δική μας άποψη, πρέπει να τις μαθαίνει για να μπορεί να συνειδητοποιήσει το πώς συνδέονται τα διάφορα ιστορικά γεγονότα, πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αξιοποιώντας τις πηγές, να βγάζει συμπεράσματα για τις αιτίες, αλλά και τα αποτελέσματα.Υποτίθεται, λοιπόν, ότι αυτό που χρειάζεται να λύσουμε είναι το πώς θα μάθουν γράμματα τα παιδιά μας, οι μαθητές. Αυτοί, όμως, που προωθούν την κατηγοριοποίηση των σχολείων, των τάξεων και των μαθητών, που συνέταξαν και εξέδωσαν αυτά τα νέα βιβλία που διατηρούν το ανισότιμο, διπλό σχολικό δίκτυο, που νομιμοποίησαν την παιδική εργασία, προφανώς δεν έχουν αυτό τον στόχο.Οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και συνολικά τα κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική, μαζί και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές  ηγεσίες, οι παιδαγωγοί της αδρής ανταμοιβής, δεν χωράνε στην αγωνία του εργαζόμενου λαού. Είναι αντίπαλοι, βρίσκονται στην απέναντι όχθη. Εμείς καλούμε τον λαό να παλέψει με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας για μια λαϊκή παιδεία, που όλοι οι μαθητές πρέπει να μπορούν να ονειρεύονται αλλά και να κατακτούν τη μόρφωση και την επιστήμη, που ο δάσκαλος θα πονά για το αν οι μαθητές καταλαβαίνουν και αγαπούν αυτό που μαθαίνουν και η αγωνία τους –των δασκάλων- θα είναι μόνο στο πώς θα βοηθήσουν τους πιο αδύναμους. Τότε οι μαθητές θα κατακτούν τη γνώση, ακόμη και την πιο δύσκολη. Τότε δεν θα υπάρχει κανένας που θα αγνοεί ότι η γη γυρίζει, ούτε βέβαια να απορεί γι’ αυτό, ότι η ιστορία εξελίσσεται με βάση τους δικούς της νόμους, ότι οι λαοί βάζουν τη σφραγίδα τους, ότι η εξέλιξη συνεχίζεται και ότι το σύμπαν είναι μπροστά μας, για να το ανακαλύψουμε, για να το αποκαλύψουμε, για να το ερμηνεύσουμε.Αυτά τα δικαιούνται όλοι και μπορούμε να τα προσφέρουμε εμείς, ο λαός και είναι υποχρέωσή μας.Το νέο σχολείο, λοιπόν, θα έρθει και θα είναι σχολείο της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνίας που ο εργαζόμενος θα επωφελείται από το προϊόν του κόπου του και της παραγωγής του, είτε αυτό είναι υλικό είτε είναι πνευματικό είτε είναι επιστημονικό. Θα είναι σχολείο που θα πείθει όλους τους μαθητές του ότι όλοι μπορούν να μάθουν γράμματα. Θα είναι ένα σχολείο όπου οι μαθητές, απαλλαγμένοι από τις αλυσίδες του σημερινού συστήματος, θα ανοίγουν φτερά για έναν καλύτερο κόσμο, τον οποίο δικαιούμαστε όλοι μας. Έναν κόσμο σοσιαλιστικό.Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, με το άρθρο του νομοσχεδίου για το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ», η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων και αναθέτει την οργάνωση, το συντονισμό της παραγωγής των σχολικών βιβλίων σε έναν ιδιωτικό φορέα. Εμείς δεν εμπιστευόμαστε τις διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ότι το σχολικό βιβλίο θα παραμείνει δημόσιο και δωρεάν. Βεβαίως και δεν είμαστε γενικά αντίθετοι από θέση αρχής στο ψηφιακό σχολείο, ούτε πολύ περισσότερο στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Όμως, τονίζουμε, ότι το έντυπο βιβλίο δεν μπορεί να αντικατασταθεί ούτε από το ηλεκτρικό, ούτε από τον ψηφιακό πίνακα, ούτε και από όλα αυτά τα αναγκαία εργαλεία. Γιατί εμείς έτσι ακριβώς τα αντιμετωπίζουμε, έτσι τα αντιλαμβανόμαστε, ως αναγκαία εργαλεία για την πρόσβαση στη γνώση.Το έντυπο βιβλίο είναι βάση για τη γνώση, όπως επίσης βάση για τη μάθηση και γνώση στο σχολειό είναι η παρουσία και η δουλειά του δάσκαλου και προφανώς δεν είναι το διαδίκτυο από μόνο του.H σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ δασκάλου και μαθητή είναι αναγκαία, είναι αναντικατάστατη.

                Πιστεύουμε πως τα πρότυπα σχολεία θα λειτουργήσουν ως μέσο διάχυσης στην εκπαίδευση όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων από αντιεπιστημονικά και αποσπασματικά αναλυτικά προγράμματα μέχρι και ανεφάρμοστα, αντιπαιδαγωγικά ηλεκτρονικά σχέδια μάθησης. Ο βαθμός εφαρμογής αυτών των λεγόμενων καινοτομιών θα είναι ένας από τους κύριους δείκτες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που θα επιβάλλει και αλλαγές στο μοντέλο διοίκησης του σχολείου ώστε να προωθούνται η ανταγωνιστικότητα και η σύνδεση με την αγορά. Η ανάγκη αλλαγής επιβάλλεται διότι το μοντέλο της μαζικής και ομογενούς εκπαίδευσης πρέπει, σύμφωνα με τις επιλογές σας, να παραχωρήσει τη θέση του σε μαζική αλλά και διαφοροποιημένη εκπαίδευση. Σ’ αυτά θα φοιτά η μελλοντική μορφωτική ελίτ που θα μορφώνεται επίμονα και ταξικά, αποκομμένη από την εργατική τάξη και την υπόλοιπη κοινωνία. Οι στόχοι είναι ευνόητοι και «δένουν» με συνέπεια και αρμονικά με όλες τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που έχετε επιβάλει και που θα γίνουν στον μέλλον. 

                Το σχετικό σχέδιο νόμου αναφέρει ρητά ήδη από την πρώτη παράγραφο ότι τα νέα πρότυπα πειραματικά σχολεία έχουν σκοπό την υποστήριξη του στόχου της αριστείας. Για την επίτευξη αυτού, για τα σχολειά αυτά θεσμοθετείται όλο το «οπλοστάσιο» των πιο αντιδραστικών μέτρων που έχουν ποτέ εξαγγελθεί, όπως η αξιολόγηση της μονάδας και του εκπαιδευτικού, η προσέλκυση χορηγών, η τοποθέτηση εκπαιδευτικών κατόπιν συνέντευξης και η συμμετοχή εξωσχολικών προσωπικοτήτων στο συμβούλιο του σχολείου. Ο πρωτοφανής αυτός στόχος επιβάλλει να διοικούνται από ειδική Επιτροπή και να φοιτούν σ’ αυτά ειδικοί μαθητές που θα μορφώνονται από ειδικά επιλεγμένους εκπαιδευτικούς. Τα πρότυπα πειραματικά δεν διοικούνται όπως όλα τα δημόσια σχολεία. Γι’ αυτά συγκροτείται μία ειδική πανίσχυρη διοικούσα Επιτροπή που διορίζεται εξ ολοκλήρου από το Υπουργείο, δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο, δεν λογοδοτεί σε κανένα μαζικό φορέα και αποφασίζει για όλα τα ζητήματα όλων των προτύπων σχολειών της χώρας, όπως για τον τρόπο επιλογής των μαθητών στα γυμνάσια, για τα διαγωνίσματα που θα γράφουν οι μαθητές προκειμένου να εγγραφούν στα πρότυπα λύκεια, για την επιλογή των διευθυντών και των εκπαιδευτικών των σχολείων, για το ωρολόγιο πρόγραμμα, τη διδακτέα ύλη, τον τρόπο και τις μεθόδους διδασκαλίας, ακόμα και για τη χρηματοδότηση των σχολείων. 

               Η διοικούσα Επιτροπή μεριμνά για την προσέλκυση δωρεών, χορηγών και κάθε είδους παροχών, όπως αναφέρεται ρητά στο σχέδιο νόμου. Οι μαθητές των προτύπων πειραματικών λυκείων θα επιλέγονται κατόπιν εξετάσεων τις οποίες θα προκηρύσσει η διοικούσα Επιτροπή, συνεπώς όσοι μαθητές φοιτούν σήμερα σε πειραματικά γυμνάσια δεν θα εγγραφούν αυτόματα στα πειραματικά λύκεια, όπως γινόταν μέχρι τώρα. Οι μαθητές στα πειραματικά, στα πρότυπα γυμνάσια θα εγγράφονται με εξετάσεις ή χωρίς εξετάσεις, ανάλογα με το τι θα εισηγείται η Επιτροπή. Είναι φανερό ότι γρήγορα θα παγιωθούν οι εξετάσεις και στα γυμνάσια. Ο στόχος έχει δηλωθεί απερίφραστα. Στα πρότυπα πειραματικά σχολεία φοιτούν μόνο οι άριστοι. Αυτούς τους αρίστους θα τους διδάσκουν ειδικοί εκπαιδευτικοί. Τα αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα δεν επαρκούν. Για να είναι απολύτως αρεστοί οι εκπαιδευτικοί, θα επιλέγονται από τη διοικούσα Επιτροπή κατόπιν συνέντευξης, θα αξιολογούνται ανά διετία και θα επανακρίνονται κάθε πέντε χρόνια. Σ’ αυτούς τους εκπαιδευτικούς το Υπουργείο «κλείνει ήδη πονηρά το μάτι». Για να μπουν εθελούσια σ’ αυτή τη διαδικασία τούς δίνει ένα ειδικό επίδομα. Με το «καρότο» του επιδόματος και το «μαστίγιο» της αξιολόγησης το Υπουργείο ελπίζει να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε υποζύγια. Το σχέδιο νόμου αναφέρει ότι τα σχολεία αυτά θα είναι επίσης πειραματικά, δηλαδή θα γίνεται σ’ αυτά πειραματική εφαρμογή βιβλίων και διδακτικών μεθόδων, καθώς και πρακτική άσκηση φοιτητών. Είναι ωστόσο προφανές ότι τα πειράματα που θα γίνονται σ’ ένα σχολείο με ειδικά επιλεγμένους μαθητές και εκπαιδευτικούς δεν θα έχουν εφαρμογή σε κανένα άλλο σχολειό. 

                Αλήθεια, το Υπουργείο με τέτοιον προφανή τρόπο απευθύνεται σε ανεγκέφαλους; Ο τίτλος των σχολείων «πρότυπο-πειραματικό» συνιστά αντίφαση όρων. Πειραματικό με αποδέκτες ποιούς; Ποια η σχέση του μερικού, του ειδικού με το γενικό εν προκειμένω; Είναι μία αυθαιρεσία, ένας ακροβατισμός.

                Ενώ λοιπόν «κατεδαφίζεται» η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά του λαού, η Κυβέρνηση φροντίζει να φτιάξει ειδικά σχολειά για τα παιδιά της άρχουσας τάξης με τις προδιαγραφές των ακριβών ιδιωτικών που όμως θα είναι δημόσια. Σ’ αυτά θα φοιτούν ασφαλώς και παιδιά από άλλα κοινωνικά στρώματα, όμως θα φοιτούν αποσπασμένα από το κοινωνικό στρώμα προέλευσής τους και εγκλωβισμένα στη λογική της αριστείας.

Οι ψυχικές συνέπειες για τα παιδιά αυτά θα είναι ολέθριες, οι κοινωνικές συνέπειες προφανείς. Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να επεκταθούν τα φροντιστήρια ακόμα και στο δημοτικό.  Με αυτόν τον τρόπο θα υλοποιηθεί και η απαίτηση του αστικού κράτους. Αυτοί που έχουν οικονομικές δυνατότητες θα εξασφαλίζουν και υψηλές επιδόσεις. Την περίοδο που από τη μια ανακοινώνονται συγχωνεύσεις, καταργήσεις σχολικών μονάδων και δημιουργούνται πολυδύναμα σχολεία της αγοράς και της ημιμάθειας για να υποδεχθούν το νέο σχολείο, από την άλλη δημιουργούνται λίγα πρότυπα σχολειά με στόχο την αριστεία.

Με τον τρόπο αυτό υλοποιείται η βασική κατεύθυνση του κράτους. Οι λίγοι θα προετοιμάζονται για να γίνουν το αυριανό διευθυντικό δυναμικό, που το έχει ανάγκη η άρχουσα τάξη, οι πολλοί θα καταρτίζονται για να γίνουν φτηνοί ευέλικτοι υποταγμένοι εργαζόμενοι. Σε αυτό το «καλό» λεγόμενο σχολείο που θα προετοιμάζει το δυναμικό στο οποίο θα στηριχτεί η κοινωνία, δηλαδή το αστικό κράτος, θα ενταθεί η προώθηση του ανορθολογισμού στη σκέψη, η παραχάραξη της επιστήμης και της ιστορίας, θα ενταθεί η ασυναρτησία και η αστική προπαγάνδα, γιατί θα διδάσκει τη στρεβλή αντανάκλαση της πραγματικότητας για να προπαγανδίζει το αιώνιο που έχει ο καπιταλισμός, αυτό το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα. Αυτό το καλό σχολειό θα καλλιεργεί τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό, την αποσπασματικότητα, τη μονομέρεια, τη διαστρέβλωση του φυσικού και του κοινωνικού γίγνεσθαι μέσα από την προπαγάνδα στερώντας και αρνούμενη να διαπλάσει ολόπλευρες προσωπικότητες που έχει ανάγκη η κοινωνία μας.

Κυρία Υπουργέ, ποιος νέος εργαζόμενος με τη συγκεκριμένη τρομοκρατία και τις απειλές που επικρατούν στους χώρους δουλειάς πιστεύετε ότι τη στιγμή αυτή μπορεί να πάρει άδεια και να φύγει από τη δουλειά του; Μιλάμε για τα παιδιά που παρακολουθούν τα νυχτερινά σχολειά για να δώσουν πρωινές εξετάσεις κατά τη διάρκεια της εργασίας.

Η ΕΛΜΕ Πειραιά σημειώνει ως απάντηση σε αυτό το ερώτημα: «Η πρωτοφανής ρύθμιση, αν επιμείνει το Υπουργείο στην εφαρμογή της,  θα δημιουργήσει επιπλέον εμπόδια στη συμμετοχή των μαθητών στις εξετάσεις με κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους ή το απολυτήριό τους. Η τελευταία αυτή απόφαση επισφραγίζει την κυβερνητική αδιαφορία για τα οξυμένα προβλήματα των νυχτερινών μαθητών που σε όλο και δυσκολότερες συνθήκες προσπαθούν να συνδυάσουν τη δουλειά με το σχολειό, με συνέπειες συχνά την απώλεια της εργασίας και την εγκατάλειψη των σπουδών τους. Μάλιστα σε μια περίοδο κρίσης που έχουμε αύξηση των απολύσεων νυχτερινών μαθητών και της  μαθητικής διαρροής στα εσπερινά σχολεία».

Είναι προφανές ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας καταψηφίζει το σχέδιο νόμου.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ- ΆΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ πολύ.

Θα ξεκινήσω ανάποδα το  νομοσχέδιο από το προτελευταίο του άρθρο, το 59. Για μας, κυρία Υπουργέ, η προσπάθεια να φτιάξουμε καλά σχολεία και να μορφώνονται τα παιδιά των Ελλήνων είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια και όποιο κόμμα και αν την κάνει θα μας βρει συμμάχους. Όμως για μας, επίσης, πάνω από το να είναι μορφωμένα τα παιδιά των Ελλήνων, κάτι που μας καίει- είναι να υπάρχουν παιδιά Ελλήνων. Είναι να υπάρχει το ελληνικό έθνος.

Έρχομαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην ουσία:

Θέλω να ξεκινήσω με τον πρώην Υπουργό Παιδείας, τον κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο, όπου –και πρέπει να το πούμε, γιατί στη Βουλή πρέπει να μαθαίνουμε να λέμε και τα καλά- επί δικής του υπουργίας είχε ξεκινήσει ο εθνικός διάλογος για την Παιδεία. Μάλιστα, στην αρμόδια Επιτροπή, Πρόεδρος ήταν ο καθηγητής ο κ. Μπαμπινιώτης, ο οποίος επίσης έκανε μία εξαιρετική δουλειά τότε. Ήδη, λοιπόν, από εκείνες τις συζητήσεις είχε ξεκινήσει ήδη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση για την επανασύσταση των προτύπων σχολείων.

Θέλω εδώ να ενημερώσω το Σώμα και όσους μας παρακολουθούν, γιατί το σημερινό νομοσχέδιο είναι εξαιρετικά σημαντικό.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι δεν θα τραβήξει το σημερινό νομοσχέδιο τα φώτα της δημοσιότητας. Ίσως τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας να δείξουν μερικά πλάνα, θέλοντας μόνο να δείξουν την κα Διαμαντοπούλου και πώς είναι μετά το Υπουργικό Συμβούλιο και μετά τις χθεσινές της δηλώσεις. Ίσως μόνο αυτό να απασχολήσει τους Έλληνες δημοσιογράφους σήμερα.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μια χαρά είμαι.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ – ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Αυτό δεν το συζητάμε. Αυτό είναι δικό σας θέμα. Εγώ λέω τι θα απασχολήσει τους δημοσιογράφους.

Η ουσία, όμως, είναι, είτε είστε μία χαρά είτε δεν είστε –θα φανεί τις επόμενες μέρες και ώρες- ότι λίγοι θα καταλάβουν πόσο σπουδαίο είναι το σημερινό νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε. Και είναι σπουδαίο όχι μόνο για το μικρό κομμάτι των προτύπων σχολείων, τα οποία μετά από τριάντα χρόνια έρχεται η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να τα φτιάξει ξανά, δηλαδή το Κόμμα που τα κατήργησε.

Έρχεται, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ μετά από τριάντα χρόνια, να ζητήσει «συγνώμη» από τον ελληνικό λαό για τα εγκλήματα που έκανε τη 10ετία του ’80 στον τομέα της Παιδείας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα τεχνικά ζητήματα του νομοσχεδίου θα τα δούμε αύριο, στην επί των άρθρων συζήτηση. Εγώ νομίζω ότι αυτή η πρωτοβουλία της Κυβερνήσεως δίνει μία εξαιρετική ευκαιρία να κάνουμε ένα ταμείο –θα μου επιτρέψετε, μια και είμαστε στην εποχή της οικονομίας- για το τι κάναμε με την ελληνική Παιδεία τα τελευταία τριάντα χρόνια και πού πήγε η ελληνική Παιδεία τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Θυμίζω ότι σε αυτή εδώ την Αίθουσα, αγαπητέ συνάδελφε κύριε Βούρο, στις αρχές της 10ετίας του ’80 -το 1982 συγκεκριμένα- αργά το βράδυ ήταν δέκα οι παρόντες Βουλευτές –δέκα!- όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κατήργησε το πολυτονικό σύστημα γραφής. Ήταν η εποχή όπου οι σοσιαλιστές με τα μακριά μαλλιά και τα ζιβάγκο –ένιοι εξ αυτών έχουν τώρα βίλες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου- έλεγαν ότι πρέπει να γράψουμε ξαφνικά με έναν άλλο τρόπο τα ελληνικά απ’ ό,τι τα γράφαμε τότε. Ήταν η εποχή που καταργήσαμε τα πρότυπα σχολεία, καταργήσαμε τους επιθεωρητές, καταργήσαμε τις εξετάσεις…

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μήπως μπερδέψατε τους Πρωθυπουργούς;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ – ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Αφήστε, κύριε Υπουργέ. Μην εξανίστασθε. Ξέρω πολύ καλά την ελληνική ιστορία και πώς έγινε. Κι αν θέλετε, θα σας πω πώς έγινε μονοτονικό. Ο μόνος που καταψήφισε τότε από τους παρόντες Βουλευτές, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, γιατί δεν υπήρχε άλλος από τη Νέα Δημοκρατία. Αφήστε τα, λοιπόν, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πώς έγιναν.

….Ακούστε. Θα σας διαβάσω μόνο τους συγγραφείς που περιλαμβάνουν τα κείμενα, δειγματοληπτικά: Ανδρέας Καρκαβίτσας, Γεώργιος Δροσίνης, Σπυρίδων Τρικούπης, Ιωάννης Πολέμης –δεν λέω τους τίτλους, γιατί μπορεί να λιποθυμήσετε ορισμένοι, έχει για το Κρυφό Σχολειό, για τη σημαία, για το στρατό και τέτοια- Κωστής Παλαμάς, Παύλος Νιρβάνας, Φαίδων Κουκουλές, Γρηγόρης Ξενόπουλος. Κείμενα αυτών είχαμε για να διδάσκουμε ελληνικά στα παιδιά μας το 1964.

Στην ίδια ηλικία τώρα, στην ίδια τάξη σήμερα, το 2011 –θα το καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, γιατί είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα νομίζετε ότι αστειεύομαι- εδώ τα κείμενα είναι: «Οι οδηγίες χρήσεις της καφετιέρας». Το βλέπετε; «Οι οδηγίες χρήσης της καφετιέρας». Θέλετε να σας πω και άλλα ωραία ελληνικά που μαθαίνουν; «Πάμε μια βόλτα στο Γουέμπι»; Μια βόλτα στο Γουέμπι. Αυτά είναι τα ελληνικά του 2011!

Εδώ μάθαιναν Παλαμά, ενώ στην ΣΤ’ δημοτικού στο μάθημα της γλώσσας –δηλαδή λέξεις, φράσεις, κείμενα-…

Λοιπόν, σελίς είκοσι τέσσερα. Αυτό που θα σας διαβάσω είναι τα Μαθηματικά της ΣΤ΄ δημοτικού, Τετράδιο Εργασιών. Ακούστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Αυτό που θα σας πω είναι άσκηση Μαθηματικών: «Δραστηριότητα με προεκτάσεις: Ξενοφοβία. Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της οικονομικής ανάπτυξης έγινε τόπος προορισμού πολλών οικονομικών μεταναστών. Οι άνθρωποι αυτοί έφυγαν από τις πατρίδες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη στη δική μας. Αν και η ελληνική κοινωνία τους δέχθηκε και τους φιλοξένησε σαν παιδιά της, υπήρξαν κάποιες, ευτυχώς λίγες, φωνές διαμαρτυρίας». Λίγες φωνές ευτυχώς! «Να φύγουν οι ξένοι, φώναξαν κάποιοι. Μας αλλάζουν τη σύνθεση του ελληνικού κράτους, είπαν άλλοι. Ας πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω στο 1913 και ας εξετάσουμε τις εθνικότητες που ζούσαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης».

Και κάτω έχει τον πίνακα για να αποδειχθεί ότι οι Έλληνες ήταν λιγότεροι –ας πούμε- στη Θεσσαλονίκη τότε και να μάθουν να κάνουν την πράξη της προσθέσεως τα παιδιά από τους Έλληνες που ήταν λιγότεροι και να δουν ότι η Θεσσαλονίκη ήταν τότε πολυπολιτισμική πόλη και άρα, γιατί φωνάζουν σήμερα για τους μετανάστες στην Ελλάδα.

Αυτό, κυρία Υπουργέ, είναι στο βιβλίο των Μαθηματικών της ΣΤ΄δημοτικού. Και σας ερωτώ: Θα στείλω εγώ σχολείο το δικό μου το παιδί για να τους κάνετε εσείς -όχι εσείς προσωπικά, εννοώ το κράτος- πολιτική προπαγάνδα με τα βιβλία σας; Γι’ αυτό θα το στείλω το παιδί μου στο σχολείο; Ε, δεν θέλω να πάει καθόλου το παιδί στο δικό σας το σχολείο. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν θέλω να μάθει τέτοια γράμματα το δικό μου το παιδί!

Αυτό να πάτε να το πείτε μετά από μερικά χρόνια στο παιδί αυτό, που πριν προλάβει να γεννηθεί είναι ορφανό σήμερα, γιατί έσφαξαν τον πατέρα του καθοδόν για το μαιευτήριο…

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να καταθέσω στο Σώμα τις προσθήκες-αναδιατυπώσεις και τις νομοτεχνικές βελτιώσεις του σχεδίου νόμου που έχουν γίνει με βάση τη συζήτηση.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θα ήθελα να δώσω μία πάρα πολύ σύντομη απάντηση στον κ. Άδωνι Γεωργιάδη και αυτό γιατί μίλησε για κάτι που είναι πολύ ουσιαστικό, για τη γλώσσα, για το δημοτικό σχολείο, για τα βιβλία, για ζητήματα δηλαδή που οριζόντια, με διαφορετικούς τρόπους, εμπλέκονται και σ’ αυτό το σχέδιο νόμου.

Τι μας είπε ο κ. Γεωργιάδης; Μας είπε ότι τα παιδιά σήμερα είναι αγράμματα, ότι οι νέοι δεν ξέρουν να μιλούν, δεν ξέρουν να γράφουν, ενώ στο παρελθόν τα παιδιά μάθαιναν γράμματα. Αυτή τη φράση την έχω ακούσει από τον πατέρα μου και ο πατέρας μου από τον πατέρα Του. Την έχουμε ακούσει όλοι εδώ μέσα. Θα έλεγα ότι είναι μία μορφή παρελθοντοπληξίας.

Σας διαβάζω, λοιπόν, τι είπε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1929 για τους φοιτητές που μπήκαν στο πανεπιστήμιο εκείνη τη χρονιά ως απόφοιτοι του γυμνασίου: «Η ασυνταξία, η ασυναρτησία, η αγραμματοσύνη, το πέλαγος των ιδεών είναι ανεκδιήγητα πράγματα για τη νεολαία σήμερα».

Βλέπετε, λοιπόν, ότι υπάρχει μία αναπόληση του παρελθόντος γενικώς από γενιά σε γενιά. Αλήθεια, πιστεύουμε ότι μπορούμε να συγκρίνουμε και να απαξιώνουμε με τόσο εύκολο τρόπο τα σημερινά παιδιά, τα παιδιά που πατούν ένα κουμπί και βλέπουν όλο τον κόσμο, τα σημερινά παιδιά που έχουν τη δυνατότητα στην ηλικία των πέντε ή των έξι χρόνων να έχουν όλο τον κόσμο δικό τους, τη γνώση, την πληροφορία, την εικόνα, τη γλώσσα;

Μιλήσατε για τα βιβλία. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι ως Υπουργός ξέρω όλα τα βιβλία απέξω, αλλά έκανα κάτι πολύ απλό. Όλα τα βιβλία μας είναι ψηφιοποιημένα. Μπήκα λοιπόν στον υπολογιστή και είδα το αναγνωστικό της ΣΤ' Δημοτικού για να σας δώσω ορισμένες απαντήσεις.

Δεν είναι ένα βιβλίο που έγινε στη δική μου περίοδο και δεν μπορώ πραγματικά να το υποστηρίξω ή να μην το υποστηρίξω. Δεν είμαι παιδαγωγός. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα από το 1964. Έχει αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας, τα κείμενα, ο τρόπος που επικοινωνεί ο δάσκαλος με το παιδί και όλα εξελίσσονται, χωρίς να σημαίνει ότι ο Δροσίνης, ο Παλαμάς ή ο Καρκαβίτσας έχουν μικρότερη αξία.

Σας λέω, λοιπόν, ότι στο σχολικό βιβλίο για τη γλώσσα της ΣΤ' Δημοτικού υπάρχει μία διαφορετική αντίληψη. Υπάρχουν κεφάλαια που έχουν χρηστικά πράγματα, όπως είναι οι συσκευές στις οποίες αναφερθήκατε. Οι συσκευές είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή των ανθρώπων, είναι τα μέσα μεταφοράς, είναι η κοινωνία, είναι ο κινηματογράφος και το θέατρο, είναι οι εθνικές επέτειοι της 25^ης Μαρτίου και της 28^ης Οκτωβρίου, είναι μία σειρά από ενότητες που έχουν ποιήματα του Ελύτη, του Ρίτσου, κομμάτια από την Αιολική Γη του Βενέζη. Ξεκινάει με το Σεφέρη μία ολόκληρη περίοδος που λέγεται «Η ζωή σε άλλους τόπους».

Επομένως, αυτό που απαξιώσατε τόσο απλά ως μία «καφετιέρα» είναι μία άλλη αντίληψη λειτουργίας του βιβλίου, το οποίο δίνει στο σημερινό παιδί πολύ διαφορετικά στοιχεία από ό,τι στο παρελθόν.

Τώρα είναι όλα καλά; Όχι. Τα βιβλία έχουν πάρα πολλά προβλήματα και είναι πάρα πολλά αριθμητικά. Σας είπα ότι είναι δεκαεννέα στην Α’ Δημοτικού. Σε όλο το δημοτικό είναι κάποιες εκατοντάδες. Γι’ αυτό η όλη αλλαγή, η συνολική αλλαγή -για την οποία θα αναφερθώ στην ομιλία μου- που αφορά και τα προγράμματα σπουδών συνδέεται και με το εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο βεβαίως δεν είναι το αναγνωστικό που είχαμε το 1964 και στο οποίο πρέπει με νοσταλγία να επιστρέψουμε.

Είναι το ψηφιακό υλικό, είναι η σύνδεση της νέας εποχής με το γραπτό λόγο  βεβαίως, και η ανάγκη –κι εδώ θα το υπογραμμίσω και θα συμφωνήσω μαζί σας- είναι η αξιολόγηση των δασκάλων, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και ο διαφορετικός τρόπος αξιολόγησης των μαθητών, ώστε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Θα ήθελα να πω στην αρχή ότι η γνώση στα παιδιά είναι προσθετική και κάθε καινούργια γενιά τα έχει έτοιμα από τις προηγούμενες και επομένως, πάντα πολλαπλασιάζεται η γνώση. Έχουμε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η παιδεία είναι το ανώτατο μάθημα το οποίο δεν διδάσκεται, αλλά βιώνεται στο σπίτι από τους γονείς και από τα αδέλφια, μετά στο σχολείο από το δάσκαλο και τους συμμαθητές κ.ο.κ.

Επομένως, από το περιβάλλον και τα βιώματα που έχει στη ζωή του αποκτάται και η παιδεία. Διότι όλο λέμε για παιδεία, αλλά η παιδεία είναι θέμα το οποίο βιώνεται, δεν διδάσκεται.

Κύριοι συνάδελφοι, λοιπόν, για άλλη μία φορά η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εισάγει προς συζήτηση και ψήφιση ένα πολυνομοσχέδιο τεράστιου όγκου, αλλά αμφίβολης αποτελεσματικότητας ή, για να είμαι πιο συγκεκριμένος, βέβαιης αναποτελεσματικότητας, γιατί είναι γνωστό ότι η παράθεση πολλών άσχετων διατάξεων κάτω από τον ίδιο τίτλο δεν είναι ένδειξη καλής νομοθέτησης. Ρυθμίζονται πολλά και διάφορα θέματα ατάκτως ερριμμένα, κυρίως στο άρθρο 59, χωρίς κανείς να μπορεί να μας δικαιολογήσει επαρκώς γιατί έπραξαν έτσι οι αρμόδιοι του Υπουργείου Παιδείας. Μήπως για να εξυπηρετήσουν τον μαθητή στο πλαίσιο της καμπάνιας του Υπουργείου με το βαρύγδουπο τίτλο «Πρώτα ο μαθητής - Πρώτα η σχολική μονάδα»; Φυσικά και όχι.

Δεν βοηθούν τους μαθητές παρόμοιες παρεμβάσεις, αλλά αντίθετα τους αναστατώνουν, δεδομένου ότι το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει, για παράδειγμα, διατάξεις για τις πανελλαδικές εξετάσεις που θα ισχύσουν μάλιστα από φέτος. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία πρόνοια για το μαθητή που υποχρεώνεται να πληροφορείται από διαρροές στον Τύπο για τις περικοπές του αριθμού των εισακτέων και τις καταργήσεις πανεπιστημιακών τμημάτων, μη παρέχοντάς του ταυτόχρονα επαρκή χρόνο για να σκεφτεί και να αποφασίσει για το μέλλον του.

Επίσης είναι προφανές ότι ούτε το δεκαήμερο που είχε δοθεί για διαβούλευση επαρκεί ως χρόνος, ούτε και η ίδια η μορφή της διαβούλευσης. Με έκθεση ιδεών διατυπώσατε τις απόψεις σας. Αυτό δεν έπεισε κανέναν ότι πραγματικά ενδιαφερθήκατε ποτέ για τη συνδιαμόρφωση του νομοσχεδίου. Πάλι το Υπουργείο από μόνο του αποφάσισε και συνέταξε ένα νομοθετικό πόνημα, ενώ σε ορισμένες διατάξεις δεν δίστασε να παραπλανήσει τους φορείς με τους οποίους συνομίλησε, αφού αλλιώς τους παρουσίασε στο κείμενο της διαβούλευσής του και αλλιώς διατυπώθηκαν στο προς ψήφιση νομοσχέδιο….

ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΙΑΤΡΙΔΗ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχηθώ στα παιδιά που ξεκινούν τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων, καλή επιτυχία. Και στους γονείς να ευχηθώ καλό κουράγιο και καλή δύναμη, γιατί και γι’ αυτούς η εποχή αυτή είναι εποχή μεγάλης αγωνίας.

Θα ήθελα ακόμη να ευχηθώ καλό ταξίδι και στους τριακόσιους πενήντα μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που αναγκάζονται να μετακινηθούν από τα νησιά του Αιγαίου προς την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη για να συμμετάσχουν στις εξετάσεις.

Προσωπικά θεωρώ υποκριτική τη στάση του Υπουργείου Παιδείας να μας λέει σε δελτίο τύπου που εξέδωσε, ότι κριτήριο στις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας αποτελεί η διασφάλιση του αδιάβλητου και της αντικειμενικότητας των εξετάσεων. Αντί δηλαδή το Υπουργείο να αναζητήσει έγκαιρα και να στείλει εξεταστές ώστε να λειτουργήσουν εξεταστικά κέντρα στην περιφέρεια, τι αποφασίζει να κάνει; Στον πονόδοντο, επιτρέψτε μου να πω, αποφασίζει να κόψει το κεφάλι. Και όλο αυτό το βαπτίζουμε απόφαση για το αδιάβλητο και την αντικειμενικότητα των εξετάσεων.

Πράγματι το σλόγκαν του Υπουργείου Παιδείας «πρώτα ο μαθητής» βρίσκει πλήρη εφαρμογή στις αποφάσεις του Υπουργείου. Και επιτρέψτε μου ακόμη να πω ότι το πιο λυπηρό είναι ότι το Υπουργείο εξακολουθεί στην περίπτωση αυτή να θεωρεί ότι έχει το αλάθητο του Πάπα τη στιγμή που όλοι, ακόμη και όσοι προέρχονται από τον κομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, έχουν καταδικάσει απερίφραστα αυτή την επιλογή.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπό το πρίσμα αυτό και σε μια εποχή που η παιδεία μας πλήττεται από το μνημόνιο -και θυμίζω ότι η ίδια η Κυβέρνηση είχε πει ότι από τις επιταγές του μνημονίου θα εξαιρεθούν η παιδεία και η υγεία- σε μια εποχή που έχουμε σαρωτικές και όπως αποδεικνύεται, χωρίς σχεδιασμό, συγχωνεύσεις σχολείων, σε μια εποχή με συνεχόμενα προβλήματα στις καταβολές των πληρωμών για τις μετακινήσεις των μαθητών και με συνεχείς πειραματισμούς του Υπουργείου Παιδείας, καλούμαστε να συζητήσουμε αυτό το πολυνομοσχέδιο.

Γι’ αυτό και το καταψηφίζουμε.

Σας ευχαριστώ.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΒΑΡΔΙΚΟΣ: Η Κυβέρνηση συμπλήρωσε 19 μήνες ζωής. Στο διάστημα αυτό το Υπουργείο Παιδείας έχει να επιδείξει έργο σημαντικό. Τα αποτελέσματα αναμένονται εξίσου σημαντικά. Αποτελέσματα από την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων –δεν την επέλεξα τυχαία πρώτη- τη συγχώνευση σχολικών μονάδων, τις αλλαγές στους διορισμούς, τις μετακινήσεις και στην εξέλιξη των εκπαιδευτικών, την ανανέωση των προγραμμάτων σπουδών, τη λειτουργία μέχρι τώρα 801 ολοήμερων σχολείων και την προώθηση του νέου ψηφιακού σχολείου.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Συν 10.000 για κάθε παιδί.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΒΑΡΔΙΚΟΣ: Το ξέρω. Άλλο θα ζητήσω εγώ. Σωστό αυτό. Να γίνεται 70.000 συν 10.000 για τις οικογένειες που η κατοικία τους βρίσκεται σε τόπο από τον οποίο για να μεταβεί στον τόπο φοίτησης, απαιτούνται πάνω από ένα μέσο μετακίνησης.

Δεν είναι το ίδιο μια οικογένεια που μένει στην Αθήνα και σπουδάζει παιδί, παραδείγματος χάρη στα Γιάννενα, όπου μπορείς να πας μ’ ένα λεωφορείο ή ένα αεροπλάνο με μια οικογένεια που μένει στη Σάμο και αν το παιδί της σπουδάζει στα Γιάννενα, πρέπει να πάει μ’ ένα καράβι ή ένα αεροπλάνο στην Αθήνα και στη συνέχεια μ’ ένα λεωφορείο ή ένα δεύτερο αεροπλάνο στα Γιάννενα.

                Υπάρχει και το Σύνταγμα, κυρία Υπουργέ, που αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα του νησιώτικου χώρου υποχρεώνει το νομοθέτη να τη λαμβάνει υπόψη του.

Προφανώς, έγινε αντιληπτό πως υπερψηφίζω το νομοσχέδιο σας.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίες Υπουργοί, συζητάμε ένα σημαντικό νομοσχέδιο, το οποίο επιφέρει αλλαγές κατά έναν τρόπο που θα μπορούσα να πω ότι είναι τόσο ανατρεπτικός, ώστε να δημιουργεί αβεβαιότητες για την επιτυχία αυτών των αλλαγών, τις οποίες επιφέρει.

Συλλογίζομαι, ότι εάν η Νέα Δημοκρατία είχε επιχειρήσει να αλλάξει τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση ή προς οποιαδήποτε άλλη, το Υπουργείο θα είχε κατεδαφιστεί. Οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ θα ήταν στην πρώτη γραμμή.

Τολμάτε να καταργήσετε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Τολμάτε ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου να το κάνετε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου; Τολμάτε να καταργήσετε τις κατακτήσεις τόσων ετών; Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του ν.1566/1985; Εσείς τολμάτε; Ποιοι είστε;

Σήμερα επικρατεί σιωπή. Και βεβαίως, επικροτούν οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας όλα αυτά. Το 1995 Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας, Υπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, το 2002 Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας, η ΠΟΔΕ. Όλα αυτά που μου είπατε, κυρία Υπουργέ, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων ότι τελικά πρέπει να σκεφτούμε τη διαφορά μεταξύ δημοσίου και κράτους.

Σας θαυμάζω, θαυμάζω τις καταπληκτικές μεταμορφώσεις σας. Εσείς, οι εκπρόσωποι του πιο δογματικού σοσιαλισμού, εσείς οι εκπρόσωποι του κρατισμού σήμερα κάνετε επιλογές, τις οποίες, αν τολμούσαμε εμείς να τις κάνουμε, θα καιγόταν η Αθήνα.

Ελάχιστα επιχείρησε η κ. Γιαννάκου, να κάνει με τις δικές τις μεταρρυθμίσεις. Κάθε Πέμπτη καιγόταν εδώ απ’ έξω η πρωτεύουσα και ήταν τα δικά σας στελέχη που πρωταγωνιστούσαν υπέρ αυτής της αναταραχής.

Χαίρομαι, όμως, για το γεγονός ότι μπορείτε να σκεφτείτε τον περιορισμό του κράτους. Μην πάτε, όμως και στην άλλη μεριά. Κράτος πρέπει να υπάρχει και να είναι αποτελεσματικό, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων.

Αν θέλετε, πραγματικά, να μας πείσετε για την ειλικρίνεια των προθέσεων σας, πείτε μας ποια είναι η θέση σας; Θα αλλάξουμε το άρθρο 16 του Συντάγματος; Θα συζητήσουμε για μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια; Εκεί είναι που δεν έχετε τολμήσει να επιχειρήσετε την οποιαδήποτε αλλαγή.

Εξοστρακισμός του επιστημονικού προσωπικού του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Επιστήμονες που επελέγησαν με διαδικασίες, ως επιλέγονται τα μέλη ΔΕΠ, σήμερα μετατρέπονται σε απλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Καταργείται η διαδικασία της επιλογής. Η αξιοσύνη δεν μετράει. Πάμε, λοιπόν, να καταργήσουμε τα τμήματα και να πάμε σε επιτροπές, τις οποίες εσείς θα επιλέγετε.

Μα, τα τμήματα είχαν την ευθύνη για την επιστημονική αξιολόγηση των προτάσεων. Δεν μπορούσαν τα μέλη της πολιτικής ηγεσίας να κάνουν εισηγήσεις και να γίνουν αυτομάτως αποδεκτές. Έμπαιναν στη βάσανο των τμημάτων.

…Τέλος, με τα όσα σας είπα δεν έχω καμία διάθεση αντιπολιτευτική σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση. Ένα σας εύχομαι: Να μην φύγετε με την πικρία από το Υπουργείο με την οποία φύγαμε και εμείς, πικρία που προκύπτει από κατάφορες, άδικες αξιολογήσεις που έγιναν απέναντί μας, διότι η Ελλάδα στην αυγή του 21^ου αιώνα δεν αντέχει άλλο τον κομματισμό και τις άγονες συγκρούσεις.

Ευχαριστώ πολύ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, αν υπάρχει ένας τομέας που ευνοείται από την κρίση, αυτός είναι η εκπαίδευση. Γιατί όμως, ευνοείται από την κρίση; Γιατί μόνο τότε επανέρχεται στο προσκήνιο η εκπαίδευση ως κλειδί για την ανάπτυξη. Και αυτό γίνεται για ένα λόγο: Χωρίς εκπαίδευση δεν μπορεί να υπάρχει μακροπρόθεσμη προοπτική για καμία κοινωνία.

Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε ότι στις χώρες του ΟΟΣΑ η δαπάνη ανά μαθητή διαχρονικά αυξάνεται. Μπορεί να μειώνονται οι μαθητές, η δαπάνη όμως, αυξάνεται.

Είναι περίπου στο 6%, με χώρες που υπερβαίνουν το 6%, όπως η Δανία που είναι πάνω από 7%, ή χώρες, όπως η Ελλάδα, που είναι στον πάτο.

Είδατε τι συμβαίνει με τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις σχολείων. Ανακοινώσατε αποφάσεις που σας έφεραν σε πολλές περιπτώσεις αντιμέτωπους με την καθολική αντίδραση των τοπικών κοινωνιών, των ίδιων τοπικών κοινωνιών των οποίων, όπως είχατε πει, λαμβάνατε πολύ σοβαρά υπόψη τη γνώμη. Γιατί, λοιπόν, χρειάζεται να λέτε και να ξελέτε; Σίγουρα δεν σας συμφέρει πολιτικά, όπως δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση την εκπαιδευτική διαδικασία. Η μόνη απάντηση είναι η επιφανειακή αντίληψη με την οποία αντιμετωπίζετε τα πράγματα.

Αποφασίσατε φέτος ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα πανεπιστήμια θα γίνουν νωρίτερα από ποτέ. Ας αφήσουμε το ότι δεν δώσατε πειστικές εξηγήσεις για το ότι η απόφαση αυτή έγινε για εκπαιδευτικούς αποκλειστικά λόγους. Το σημαντικό είναι ότι λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις σχεδόν όλα είναι στον αέρα. Λίγη ώρα πριν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εισαγομένων.

Αποφασίσατε να θεσπίσετε δύο απολυτήρια, ένα για όσους θα δώσουν εισαγωγικές εξετάσεις και ένα άλλο για όσους απλώς θέλουν να τελειώσουν το Λύκειο. Αναλογιστήκατε, όμως, τι πρακτικά προβλήματα δημιουργεί αυτή η διαδικασία της τελευταίας στιγμής; Τα παιδιά που θέλουν να εγγραφούν, παραδείγματος χάρη, σε ξένα πανεπιστήμια θα μπορούν, ναι ή όχι, να το κάνουν με το δεύτερο απολυτήριο; Λίγες μέρες πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς δεν έχετε αποσαφηνίσει αυτό το θέμα, αν και οι αγωνιώδεις ερωτήσεις των γονέων έχουν κατακλύσει το γραφείο.

Τι γίνεται με το δημόσιο; Οι υψηλότεροι βαθμοί του απολυτηρίου χωρίς Πανελλήνιες Εξετάσεις θα δίνουν άδικο πλεονέκτημα έναντι των παιδιών που θα δώσουν και θα υποστούν τη διαδικασία των εξετάσεων για τα πανεπιστήμια. Πώς θα ρυθμίσετε αυτό το ζήτημα;

Επιτέλους, όλοι σ’ αυτή την Αίθουσα, ανεξάρτητα από την ιδεολογική προέλευση του καθενός, συμφωνούμε ότι τουλάχιστον στην παιδεία χρειάζεται ένας μακρόχρονος σχεδιασμός. Το τελευταίο που χρειάζεται η παιδεία είναι επιμέρους πρόχειρα φτιασιδώματα, που δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’ αυτά που υποτίθεται ότι επιλύουν και ακόμα χειρότερα φτιασιδώματα που επενδύονται με μανδύα δήθεν παιδαγωγικό. Επιτέλους, πείτε την αλήθεια τους Έλληνες.

Προχωρήσατε στην κατάργηση της βάσης του δέκα για καθαρά λαϊκιστικούς λόγους. Προχωράτε τώρα σε κατάργηση και συγχώνευση σχολείων καθαρά για δημοσιονομικούς λόγους. Την ίδια ώρα που κλείνουν τα σχολεία, όπως φάνηκε από σχετική ερώτηση που έκανε ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Παπανικολάου στον Επίτροπο για θέματα Περιφερειακής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το 2010 ο τομέας της παιδείας δεν τα πήγε καθόλου καλά.

…Το νομοσχέδιο, λοιπόν, που συζητάμε σήμερα είναι πρόχειρο, εμβαλωματικό, και δεν εξυπηρετεί με συνέπεια συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς στόχους. Είναι προφανές πως αυτό το νομοσχέδιο δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της παιδείας και για τους λόγους αυτούς εμείς καταψηφίζουμε επί της αρχής το παρόν νομοσχέδιο.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα ζούμε όλοι μία βαθιά κρίση, μία κρίση οικονομική, μία κρίση πολιτική και κοινωνική. Όλο αυτό το διάστημα γίνονται πολλές αναλύσεις. Και η δημοσιονομική κρίση ξέρουμε όλοι πια ότι είναι το παγόβουνο της συνολικής κρίσης, της οποίας τα θεμέλια είναι οι ανατροπές θεμελιωδών αξιών, που τις συναντάμε παντού, σε κάθε επίπεδο άσκησης πολιτικής, σε κάθε επίπεδο εφαρμογής πολιτικής σε όλους τους τομείς, στην υγεία, στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στην ανάπτυξη, βεβαίως και στην παιδεία. Η παιδεία, λοιπόν, είναι και στόχος και μέσο και εργαλείο, για να αλλάξουμε τα δεδομένα και για να δώσουμε τις απαντήσεις που θέλουμε στη χώρα μας. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Αρκετοί Βουλευτές μίλησαν για τα δεδομένα και πώς περιγράφουμε την κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα. Επί πάρα πολλές δεκαετίες λειτουργήσαμε με τη λογική της μεγέθυνσης και στην παιδεία. Σε πολλές ιεραρχήσεις έχουμε πολλά, όχι ποιοτικά. Έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό καθηγητών στις χώρες του ΟΟΣΑ. Η αναλογία είναι πραγματικά εντυπωσιακή, 1 προς 8,4. Έχουμε αναλογικά προς τον πληθυσμό και τη γεωγραφία τον μεγαλύτερο αριθμό σχολείων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και δεν λέω μόνο αναλογικά με τον πληθυσμό. Λέω το συνδυασμό πληθυσμού και γεωγραφίας. Όταν κάναμε την ανάλυση του λυκείου, ήμασταν η χώρα με τα περισσότερα μαθήματα στο λύκειο. Σαράντα εμείς και είκοσι η Γερμανία. Είμαστε η χώρα με τις περισσότερες ώρες μαθημάτων. Ενώ, λοιπόν, τα έχουμε όλα στον υπερθετικό βαθμό, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θέλουμε. Έχουμε σοβαρά προβλήματα και συναντώνται σε όλες τις βαθμίδες.

Έχουν επιχειρηθεί πολλές και σημαντικές αλλαγές στην παιδεία. Επί πολλά χρόνια γίνονται πότε συνολικές και πότε επί μέρους μεταρρυθμίσεις. Δεν θα συμμεριστώ –και γι’ αυτό διατύπωσα τη διαφωνία μου- τις μηδενιστικές λογικές ότι όλα είναι χάλια, άθλια και ότι οι νέοι μας δεν έχουν ένα ελάχιστο εκπαιδευτικό επίπεδο που είναι ανεκτό. Ως χώρα έχουμε πετύχει πολλά. Εγώ αναγνωρίζω πραγματικά τις θετικές προθέσεις όλων των υπουργών που πέρασαν από ένα εξαιρετικά δύσκολο Υπουργείο. Έγιναν σημαντικές προσπάθειες, αλλά επειδή πολλοί το χρησιμοποίησαν, υπήρχε πάντα ένα κεντρικό σημείο, ότι το επίκεντρο των αλλαγών δεν ήταν ο μαθητής. Ήταν οι εκπαιδευτικοί, ήταν οι δήμαρχοι, ήταν οι γονείς, ήταν οι πολιτικές επιλογές, ήταν οι υπουργοί. Πάντως οι μαθητές δεν ήταν. Και θα μπορούσα να δώσω πάρα πολλά παραδείγματα, όπως έχω από αυτό εδώ το Βήμα.

Θα πρέπει να προχωρήσουμε λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σημάδια των εποχών, τα πολύ σημαντικά προβλήματα της εποχής. Γιατί άκουσα από τη νεαρή συνάδελφο του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει μία απάντηση σε όλα αυτά, ότι η παιδεία θέλει ένα πράγμα: γενναία χρηματοδότηση. Είναι πολύ εύκολη και ενδιαφέρουσα άποψη. Θα πρέπει κάποιος να πει πώς θα υπάρξει γενναία χρηματοδότηση; Γιατί αν δεν κάνουμε αυτά που πρέπει με τα μέσα που έχουμε, απλά θα σχεδιάζουμε, όπως το έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, τι θα γίνει στο μέλλον, χωρίς να έχουμε τις δυνατότητες να τα υλοποιήσουμε.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν αυτά τα δεδομένα αλλά και τη δουλειά που έγινε και στην οποία θα αναφερθώ, θα πρέπει να προχωρήσουμε –και προχωράμε- σε σημαντικές αλλαγές, οι οποίες είναι επίπονες, πολύ δύσκολες και βέβαια θέλουν βάθος χρόνου. Στην παιδεία χρειάζεται πάνω από όλα χρόνος.

Από πέρυσι το Φεβρουάριο, όπως έχω πολλές φορές στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, έχουμε επιλέξει δύο τομείς στους οποίους κινούμαστε παράλληλα.

Μέσα στις τροπολογίες που υπάρχουν έχω φέρει μία τροπολογία -γιατί συνεχώς μαθαίνω, νομίζω ότι όλοι οι Υπουργοί το παθαίνουν αυτό- με την οποία καταργώ το εξής: Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, δηλαδή οι επιστήμονες οι οποίοι επιλέγονται για να αναπληρώσουν κάποιον που λείπει από το σχολείο του, έχουν δικαίωμα μόλις εκλεγούν, εάν εκλεγούν στην τοπική αυτοδιοίκηση, να πάνε κατευθείαν στην περιοχή που εκλέγονται. Αυτά ψηφίστηκαν από το Κοινοβούλιο και συμφωνήθηκαν και με συνδικάτα και πραγματικά ελάχιστη σημασία έχει να δούμε πότε και πώς έγιναν. Δεν μπορούμε πια να ανεχόμαστε τέτοια πράγματα. Και δεν μπορεί να υπάρχει αυτού του είδους η αντίληψη, ότι ο δάσκαλος που προσλαμβάνεται για να αναπληρώσει ένα κενό σε ένα σχολείο εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στην άλλη μεριά της Ελλάδας και την επόμενη ημέρα πηγαίνει εκεί, πληρώνεται και το σχολείο μένει με κενή θέση. Αυτό ήταν καλυμμένο με νόμο. Επειδή, λοιπόν, η εξυγίανση και ο εξορθολογισμός είναι από τα πάρα πολύ σημαντικά έργα που πρέπει να γίνονται σε αυτό το Υπουργείο, είναι συνεχείς οι αλλαγές.

Η δεύτερη μεγάλη ενότητα είναι οι πολιτικές. Είναι πράγματα που έχουμε συζητήσει και που θα έρχονται συνεχώς στην Μορφωτικών Υποθέσεων. Στον πρώτο τομέα, στην εξυγίανση και στον εξορθολογισμό, υπάρχει και η οργάνωση και η δομή του εκπαιδευτικού συστήματος. Η οργάνωση αυτή, όπως εξήγησα, έχει πολλά επίπεδα. Είναι η περιφερειακή αναδιάρθρωση, την οποία θα φέρω σύντομα, είναι η οργάνωση του ίδιου του Υπουργείου, ένα Υπουργείο με πενήντα Διευθύνσεις, είναι το πολύ σοβαρό θέμα που αφορά την υποστήριξη του Υπουργείου με συγκεκριμένες δομές.

Λυπάμαι, γιατί Βουλευτές οι οποίοι δεν συμμετείχαν στην Μορφωτικών Υποθέσεων δεν έχουν κατανοήσει την ουσία του νομοσχεδίου και, όπως πάντα, υπάρχει μία πολύ εύκολη αρχή για την αυτοδιοίκηση: «αποσπασματικό και πρόχειρο». Λοιπόν, να σας το εξηγήσω να το καταλάβετε, γιατί δεν το διαβάσατε.

Υπάρχουν δύο βασικά Ινστιτούτα, όπως υπάρχουν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ένα Ινστιτούτο το οποίο στηρίζει το παιδαγωγικό έργο του Υπουργείου και είναι εξαιρετικά σημαντικό, γιατί αφορά το περιεχόμενο, αλλά και τις μεθόδους της εκπαίδευσης και βεβαίως ζητήματα όπως είναι η αξιολόγηση και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και ένα δεύτερο Ινστιτούτο που αφορά τον τεχνολογικό βραχίονα, δηλαδή την τεχνολογική και ψηφιακή υποστήριξη του έργου του Υπουργείου στη νέα εποχή. Αυτά είναι δύο δομές.

Το τρίτο σημείο είναι τα Πειραματικά και Πρότυπα Σχολεία για τα οποία θα μιλήσω αμέσως μετά, όπου ουσιαστικά είναι και αυτά μια μορφή εργαλείων για να περάσουμε από τη μαζική ομοιόμορφη εκπαίδευση στη μαζική αλλά με δυνατότητα διαφοροποίησης εκπαίδευση και αυτή είναι η βασική φιλοσοφία που διαφοροποιεί αυτήν τη στιγμή τη λογική των Πρότυπων και Πειραματικών. Θα μιλήσω με λίγα λόγια για το κάθε ένα από τα παραπάνω στοιχεία.

Ο κ. Λυκουρέντζος είπε πριν το εξής: «Αν τολμούσαμε να τα κάνουμε εμείς αυτά, αν τολμούσαμε να φέρουμε στη Βουλή νόμο για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, που θα γινόταν νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, θα καιγόταν η Αθήνα».

Εγώ σέβομαι τη συνέχεια. Όταν πήγα στο Υπουργείο, ζήτησα όλες τις μελέτες που είχαν γίνει τα τελευταία πέντε χρόνια. Υπάρχουν δύο μελέτες που έγιναν επί Νέας Δημοκρατίας, επί κυρίας Γιαννάκου και επί κ. Στυλιανίδη. Ήταν και οι δύο για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, γιατί όλοι ήξεραν ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η μία έγινε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και η άλλη από δύο επιστήμονες που επελέγησαν από τον κ. Στυλιανίδη, έναν Καναδό και ένα Γερμανό.

Έρχομαι τώρα στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Βεβαίως χρησιμοποίησα και τις δύο μελέτες που είναι σοβαρές και είναι στη διάθεση του καθενός. Ποια είναι η βασική αντίθεση; Δεν κάνουμε συζήτηση για το περιεχόμενο και τη λειτουργία του. Έχουμε τέσσερις φορείς ουσιαστικά που συνενώνονται σε έναν. Έχουμε ένα τελείως νέο σχήμα λειτουργίας. Είναι ένας από τους πλέον σύγχρονους -στη λογική του και στην αντίληψη του- οργανισμούς.

Σας εξήγησα ότι πήραμε παραδείγματα κυρίως από το χώρο της Σκανδιναβίας που οι δομές είναι αρκετά ευέλικτες, γιατί τα νέα συστήματα δεν μπορούν να λειτουργούν με αράχνες, όπως ο διευθυντής, ο εισηγητής, ο τμηματάρχης. Δίνουμε δηλαδή την ιστορία των ομάδων, των task forces, τη δυνατότητα να αλλάζει το προσωπικό του συγκεκριμένου Ινστιτούτου με εκπαιδευτικούς.

Έχουμε διακόσιες τριάντα χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Υπάρχουν πραγματικά διαμάντια στην εκπαίδευση, με εξαιρετικά πολλά προσόντα για να μπορούν να εναλλάσσονται, ώστε να έχουμε τις ειδικότητες που θέλουμε, για να χρησιμοποιούνται για το συγκεκριμένο χρόνο που θέλουμε και να μπορεί αυτό να έχει συνέχεια φρεσκάδα.

Πού έχει επικεντρωθεί η συζήτηση, ιδιαίτερα από τη Νέα Δημοκρατία; Στο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Σας παρακαλώ διαβάστε την έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής. Το αποκαλεί δημόσιο νομικό πρόσωπο. Γιατί; Γιατί είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, του οποίου το διοικητικό συμβούλιο ορίζεται από την πολιτεία, οι πόροι του είναι δημόσιοι, το έργο του είναι δημόσιο, εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και έχει την ευελιξία της λειτουργίας ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου.

Και μόνο που ακούτε τη λέξη ιδιωτικό, δεν βλέπετε ότι υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και έχει μια ιδιαίτερα μεγάλη ευελιξία, όπως ήταν το Κέντρο Ερευνών της Εκπαίδευσης ή ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών. Γιατί δεν σας ενοχλούσε που ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών ήταν νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και σας ενοχλεί που είναι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Γιατί πρέπει να υπάρχει αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει καμία λογική.

Σ’ αυτή την προσπάθεια υπάρχει απόλυτη εξασφάλιση του ανθρώπινου δυναμικού. Δίνουμε τη δυνατότητα στους εργαζόμενους στο Ινστιτούτο ή να επιλέξουν να μείνουν στο Ινστιτούτο και να συνεχίσουν την πορεία τους ή να πάνε στο δημόσιο τομέα, να παραμείνουν στο Υπουργείο Παιδείας και να έχουν συγκεκριμένες απολαβές, αντίστοιχες των υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας.

Αναφερθήκατε στα δικαιώματά τους. Θα σας πω λοιπόν ότι οι υπάλληλοι θέλουν το εξής: Να πάνε στο Υπουργείο Παιδείας με τις απολαβές που έχουν στο  νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου ή να πάνε στο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την ασφάλεια του δημοσίου. Αυτό δεν γίνεται.

Σε μια εποχή κρίσης, ανεργίας, που έχουμε όλη αυτή την κατάρρευση οργανισμών, υπάρχει απόλυτη κάλυψη των εργαζομένων που έχουν δύο επιλογές, δηλαδή πλήρη κάλυψη των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων και επιπλέον επιλογές να γυρίσουν στην εκπαίδευση όσοι δεν θέλουν να μείνουν στο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.

Έρχομαι τώρα στο θέμα του Ινστιτούτου «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ». Σας είπα ότι είδα και το Σύλλογο Πληροφορικής, το ΣΕΠΕ, μελέτησα την επιστολή που έστειλε η ΠΟΣΔΕΠ και πήρα πολύ σοβαρά υπ' όψιν μου τη συζήτηση που κάναμε στη Βουλή.

Πρώτον, επαναλαμβάνω ότι δεν μπορεί κανείς να έρχεται και να μιλάει για το συγκεκριμένο Ινστιτούτο ως να μην υπήρχε, γιατί υπάρχει είκοσι χρόνια. Αυτό λοιπόν που λέμε τώρα είναι ότι το συγκεκριμένο Ινστιτούτο θα παίξει το ρόλο του τεχνικού και επιστημονικού συμβούλου του Υπουργείου Παιδείας, ενώ μέχρι σήμερα είχε τη δυνατότητα να κινείται σε όλο το χώρο της Κοινωνίας της Πληροφορίας, σε όλα τα Υπουργεία, και στην αγορά, στον ιδιωτικό τομέα. Λέμε, λοιπόν, ότι θα επικεντρώσει τις δυνάμεις του στο Υπουργείο Παιδείας.

Όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα των έργων, θα ήθελα να πω ότι όταν υπάρχει χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, που είναι σήμερα οι βασικές χρηματοδοτήσεις, υπάρχουν υποχρεωτικά προκηρύξεις. Έλαβα υπ’ όψιν μία σειρά παρατηρήσεων, όπως είδατε στις διορθώσεις, από τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή. Παραδείγματος χάρη, το ότι μπορούσε να συμμετέχει σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και να έχει κέρδη, το βγάλαμε. Το περιορίσαμε ειδικά στο χώρο του Υπουργείου Παιδείας. Και βγάλαμε και μία σειρά άλλες παρατηρήσεις, οι οποίες ελήφθησαν υπ’ όψιν κατά τη συζήτηση στη Βουλή.

Όμως, επειδή ετέθησαν διάφορα υπονοούμενα από δύο-τρεις  συναδέλφους για το πώς λειτούργησε το Ε.Α.Ι.Τ.Υ. κ.λπ., θα ήθελα να πω ότι ζήτησα όλους τους ελέγχους που έχουν γίνει από ορκωτούς λογιστές τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι στη διάθεση της Βουλής. Ζήτησα επίσης και τους είκοσι έναν ελέγχους που έχουν γίνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση κι οι οποίοι το κατατάσσουν στους οργανισμούς 3 Α. Και αυτοί οι έλεγχοι είναι όλοι στη διάθεση της Βουλής.

Όσον αφορά την επιλογή του Προέδρου, ουσιαστικά γίνεται μία επιτροπή από πρυτάνεις και υψηλού επιπέδου καθηγητές. Είναι μια λογική μιας search committee, η οποία ψάχνει μετά από διεθνή προκήρυξη επιστήμονες με συγκεκριμένο προφίλ στο χώρο της Πληροφορικής, διότι είναι πολύ εξειδικευμένο το πρόσωπο, και ο Υπουργός επιλέγει –επαναλαμβάνω- μετά από διεθνή προκήρυξη και μετά από την επιλογή από τη συγκεκριμένη Επιτροπή.

Έχω δύο ενότητες ακόμη στις οποίες θέλω να αναφερθώ.

Θα αναφερθώ στα Πειραματικά και στα Πρότυπα Σχολεία -θα είμαι πολύ αναλυτική αύριο- και θα ήθελα να απαντήσω και στις ανησυχίες αλλά και στα ζητήματα που έθεσαν οι συνάδελφοι.

Το θέμα των Πειραματικών και Πρότυπων Σχολείων είναι, όπως σας εξήγησα, ένα πάρα πολύ δύσκολο, «καυτό» παιδαγωγικά θέμα. Επί έξι μήνες έγινε συζήτηση πριν ξεκινήσει η διαβούλευση. Τα παιδαγωγικά επιχειρήματα είναι πάρα πολύ ισχυρά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός, μου φαινόταν κάτι απολύτως αυτονόητο, όταν ξεκίνησα, το να κάνουμε σχολεία, να βάλουμε εξετάσεις, να είναι οι άριστοι. Μου φάνηκε πολύ απλό. Όταν συζητάς με τους παιδαγωγούς, όταν βλέπεις τα αποτελέσματα των παιδαγωγικών ερευνών, όταν βλέπεις την πορεία αυτών των σχολείων σε όλη την Ευρώπη, τη λογική που επικρατεί γύρω απ’ αυτά και τα αποτελέσματά τους, πρέπει να τα λάβεις υπόψη σου για να καταλήξεις σε μια νομοθετική πρόταση.

Ποια είναι λοιπόν η λογική; Όταν ξεκίνησε η λογική των Πειραματικών και των Προτύπων Σχολείων το 1927, η Παιδεία μας ήταν επιλεκτική. Υπήρχαν εξετάσεις σε όλα τα επίπεδα. Το Γυμνάσιο δεν ήταν υποχρεωτική εκπαίδευση.

Είμαστε εκατό χρόνια μετά. Η εκπαίδευση μέχρι τα 15 είναι πλέον υποχρεωτική. Η Παιδεία μας είναι μαζική. Δεν υπάρχει παιδί που να μην πηγαίνει στο σχολείο. Και η επίσης κοινή διαπίστωση είναι ότι η Παιδεία μας είναι απολύτως ομοιόμορφη. Τα σχολεία είναι όλα ίδια. Όχι μόνον αυτό, αλλά δεν έχουν και καμία δυνατότητα να διαφοροποιηθούν σε τίποτα. Νομίζουν ότι σε όποιον διαφοροποιείται πέφτει ο πέλεκυς.

Ποια είναι η επιλογή τώρα; Προσπαθήσαμε να δώσουμε στα σχολεία όσο γίνεται μεγαλύτερη δυνατότητα να λειτουργήσουν με διαφορετικό τρόπο. Επομένως, σταματά ο εναγκαλισμός μόνον από τα πανεπιστήμια. Ένα σχολείο θα κριθεί και θα καταταγεί σε Πρότυπο Πειραματικό ή  μπορεί να είναι μόνον Πρότυπο ή μόνον Πειραματικό. Όμως η λογική Πρότυπο Πειραματικό πάει μαζί, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα όλα αυτά τα νέα πράγματα που κάνει κάθε σχολείο να μπορούν να αποτελέσουν ένα πρότυπο και να είναι διαφορετικά από το ένα στο άλλο. Έχουν τη δυνατότητα να συνεργάζονται με πανεπιστήμιο, με ερευνητικό  κέντρο, με κοινωφελές ίδρυμα ή να είναι και μόνα τους, να έχουν ένα πολύ ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό που να μπορούν να καταθέτουν φάκελο μόνα τους.

Τα σχολεία, λοιπόν, αυτά έχουν όλη αυτή τη γκάμα της δυνατότητας των συνεργασιών. Έχουν τη δυνατότητα. Στο δημοτικό είναι μόνο με κλήρωση, δεν υπάρχει κανένας παιδαγωγός και δεν υπάρχει κανένα σχολείο στο επίπεδο της Ευρώπης, που να γίνονται εξετάσεις στο δημοτικό, για να μπει κάποιος στο δημοτικό.

Για να μπουν, όμως, στο γυμνάσιο, το κάθε σχολείο, το κάθε γυμνάσιο επιλέγει τον τρόπο, που θα δεχθεί τους μαθητές του, μπορεί να είναι το απολυτήριο του δημοτικού, μπορεί να είναι εξετάσεις, μπορεί να είναι τεστ. Το κάθε σχολείο έχει αυτή τη δυνατότητα, να βάζει τις προϋποθέσεις επιλογής.

Και στο γυμνάσιο, από το γυμνάσιο στο λύκειο, είναι οι εξετάσεις όπως το είχαμε και στην αρχή. Το πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτά τα σχολεία υπάρχει συνεχής αξιολόγηση. Οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται συνέχεια και για το εκπαιδευτικό έργο, αλλά και οι διευθυντές.

Υπήρξαν πολλές αντιρρήσεις προς αυτό το σημείο. Όμως δεν γίνεται, όπως καταλαβαίνετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να υπάρχει πειραματικό σχολείο που να μην αξιολογείται συνεχώς και οι εκπαιδευτικοί του και το έργο τους.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Στο γυμνάσιο υπάρχουν εξετάσεις;

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων):  Ναι είπα ότι το κάθε γυμνάσιο μπορεί να επιλέγει τον τρόπο, αν θέλει να βάλει εξετάσεις, αν θέλει να κάνει απολυτήριο, εάν θέλει να βάλει τεστ. Επομένως, δίνεται η δυνατότητα σε κάθε σχολείο με την επιτροπή του, να αποφασίσει τι θέλει να κάνει.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Μπορεί και κλήρωση, δηλαδή;

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων):  Συνέχιση από το πειραματικό δημοτικό, αλλά του 50%, θα το δείτε πώς είναι μέσα. Όχι, πρέπει να έχει μία προϋπόθεση. Θα βάλει μία προϋπόθεση και θα την επιλέξει το ίδιο. Αλλά έχει προϋποθέσεις. Η κλήρωση δεν είναι προϋπόθεση.

Η τελευταία αναφορά μου, λοιπόν, είναι στο θέμα των μεταγραφών. Νομίζω ότι καλύτερη ανάλυση από του κ. Βαρδίκου, δεν θα μπορούσε να έχει γίνει. Άκουσα τη συνάδελφο του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε είναι πάρα πολύ όμορφο να ακούς από νέους ανθρώπους πράγματα οραματικά, ουτοπίες. Όλα αυτά που συνδέονται και με την Αριστερά και με τη νεότητα. Είναι πολύ θλιβερό, όμως, να ακούς μόνο λαϊκισμό. Πού είδε –και θα ήθελα να ρωτήσω όλους τους συναδέλφους- από πού προκύπτει ότι βλάπτονται οι τρίτεκνοι, οι πολύτεκνοι ή τα ορφανά παιδιά των οικογενειών; Να το καταλάβω. Είπαμε ότι φυσικά θα περάσουν στην περιοχή τους, αλλά όχι στο τμήμα που ήθελαν. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πω ξανά ένα παράδειγμα. Περνούσε κάποιος σε ένα τμήμα στην περιφέρεια, που ήταν πεντακόσιες μονάδες λιγότερο από το αντίστοιχο τμήμα στην Αθήνα, ερχόταν αυτόματα στην Αθήνα και το παιδί που είχε μία μονάδα λιγότερο από τη βάση πήγαινε στη Θεσσαλονίκη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Θα έρχονται, λοιπόν, οι πολύτεκνοι που δικαιούνται μεταγραφής στην πόλη που θέλουν και κατοικούν και θα υπάρχει ένα ποσοστό 20%, που θα είναι σε κάθε σχολή.ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Μέχρι 20%.ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων):  Σε κάθε σχολή. Εάν, λοιπόν, δεν φτάνουν οι μονάδες για την ιατρική, θα πάνε στην οδοντιατρική. Αν δεν φτάσουν στην οδοντιατρική, θα πάνε στην κτηνιατρική. Δεν μπορεί όμως … ( Παρατήρηση ΑΣΠΕ:… μπορεί να είναι και ΤΕΙ Χαλκίδας, που είναι Αθήνα! )

Επομένως, υπάρχει ένας νέος τρόπος με τον οποίο ικανοποιούμε αυτή την ανάγκη. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ψάξαμε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Δεν υπάρχει ούτε μία χώρα –ούτε μία, αριθμός- που να μεταγράφονται από πόλη σε πόλη, με αυτούς τους όρους οι φοιτητές.( Παρατήρηση ΑΣΠΕ )

Εν πάση περιπτώσει, επειδή η χώρα δεν έχει τις εστίες, δεν έχει τις προϋποθέσεις που πρέπει, γι’ αυτό και αναγνωρίζουμε αυτή την ανάγκη. Όμως, ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε το τεράστιο πρόβλημα των σχολών, οι οποίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν πλέον λόγω του εξαιρετικά μεγάλου αριθμού και των σχολών οι οποίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω του μεγάλου αριθμού των παιδιών, που φεύγουν και ουσιαστικά διαλύονται οι σχολές.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε εκείνο που με μεγάλη ευκολία μπορώ να συμφωνήσω με την κυρία Υπουργό είναι ότι πράγματι υπάρχει η κρισιμότητα των στιγμών και ότι ζούμε πράγματι ιστορικές στιγμές.

Και αν αυτό δεν είναι προσβολή του κοινοβουλευτισμού, όταν την ώρα που συζητείται αιφνιδιάζεται ο κάθε Βουλευτής, τότε τι είναι; Δεν είναι ύβρις του κοινοβουλευτισμού; Βεβαίως, όλα αυτά δεν δημιουργούν πράγματι αβεβαιότητα και ανασφάλεια; Και χρησιμοποιώ εσκεμμένως αυτές τις δύο λέξεις, διότι είναι οι δύο λέξεις που φαίνεται ότι δεν ηχούν ευχάριστα στα αυτιά της κυρίας Υπουργού.

Μα, προφανώς όλα αυτά συνηγορούν στο να μιλούμε και για ανασφάλεια και για αβεβαιότητα. Βεβαίως, αν κοιτάξουμε το τι έχει γίνει σε αυτό το χρόνο, πράγματι μπορούμε να αναγνωρίσουμε φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Όμως, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την κεντρική Κυβέρνηση και για τις κεντρικές πολιτικές επιλογές, διότι έχουμε μία Κυβέρνηση η οποία είχε ως προεκλογική εξαγγελία τους περισσότερους πόρους για την παιδεία και επί της ουσίας βλέπουμε δραστική περιστολή των πόρων που πηγαίνουν γα την παιδεία και μάλιστα, σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που ακόμα και οι χώρες που υποφέρουν από τα δημόσια χρέη ή από τα ελλείμματα και προχωρούν σε περιστολή δημοσίων δαπανών, το μοναδικό τομέα τον οποίο εξαιρούν είναι η εκπαίδευση, η έρευνα και η τεχνολογία.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θα αναφέρω σ’ αυτή την Αίθουσα. Είναι ο «Πρόεδρος Ομπάμα», όπως πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αρέσκονται να λέγουν, να χαρακτηρίζουν ή και να μιμούνται. Ακόμα και αυτός, ο οποίος βλέπει την κατάσταση των οικονομικών μεγεθών στις Ηνωμένες Πολιτείες, που κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι –και που βεβαίως, έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό το αμερικανικό όνειρο και έχει χαθεί πια και η αισιοδοξία για το μέσο Αμερικάνο- και που προχωρεί σε δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, από την πρώτη στιγμή στις εξαγγελίες του έχει εξαιρέσει ως μοναδικό τομέα την παιδεία, την έρευνα και την τεχνολογία. Διότι ξέρει πολύ καλά, όπως ξέρουμε όλοι μας, ότι μία χώρα, αν θέλει αν διατηρήσει στο μέλλον συγκριτικό οικονομικό πλεονέκτημα στα επόμενα δύσκολα χρόνια για την παγκόσμια οικονομία, αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο εάν μονομερώς επενδύσει συστηματικά στην παιδεία, στην έρευνα και στην τεχνολογία.

Εμείς αντί για όλα αυτά, κάνουμε περιστολή και μάλιστα, φτάσαμε στο σημείο να προχωρήσουμε σε δραστικές «συγχωνεύσεις» των σχολειών, χωρίς καμία μελέτη, χωρίς καμία διαβούλευση και μάλιστα, για οικονομικούς λόγους. Δεν λέγω ότι ήμασταν εμείς αντίθετοι στο να γίνουν συγχωνεύσεις σχολείων για παιδαγωγικούς λόγους. Άλλωστε, αυτό παγίως έκαναν όλες οι κυβερνήσεις και πριν από μας, αυτό κάναμε και εμείς. Όμως, άλλο κάνω συγχωνεύσεις εκεί που πρέπει για λόγους παιδαγωγικούς και άλλο κάνω συγχωνεύσεις μόνο και μόνο για οικονομίστικους λόγους, τη στιγμή μάλιστα που με αυτό τον τρόπο υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ερημώσει η ύπαιθρος και να δημιουργήσουμε ένα νέο κίνημα αστυφιλίας, δηλαδή, συσσώρευση κοινωνικών στρωμάτων στις πόλεις προκειμένου να έρθουν να προστεθούν και αυτά με τη σειρά τους στον μακρύ κατάλογο της μεγάλης ανεργίας που πλήττει τη χώρα.

Δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά μετά από τις συγχωνεύσεις ερχόμαστε να συζητήσουμε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο η κυρία Υπουργός το χαρακτήρισε ολοκληρωμένο, εγώ θα το χαρακτήριζα ως σχέδιο νόμου που είναι συρραφή πολλών ατάκτως ερριμμένων διατάξεων. Είναι, μάλιστα, ένα σχέδιο νόμου το οποίο θυμίζει ένα παιδικό παζλ. Είναι κομμάτι-κομμάτι που προσπαθείς να διατρέξεις, προκειμένου να δεις εάν υπάρχει κεντρικό νόημα, εάν υπάρχει συνοχή, εάν υπάρχει συνέπεια.

Γιατί καθιερώνετε απολυτήρια δύο ταχυτήτων, πράγμα που σημαίνει ότι καθιερώνουμε μαθητές δύο ταχυτήτων; Σε ποια χώρα υπάρχει απολυτήριο λυκείου μέσω πανελλαδικών και απολυτήριο λυκείου μέσω εξετάσεων που θα γίνονται στο λύκειο; Ερωτώ: Θα είναι τα πτυχία ακριβώς τα ίδια; Θα είναι ομοιόμορφα –για να θυμηθούμε την παλιά φρασεολογία στην πάλαι ποτέ εποχή εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας με τα ομοιόμορφα ψηφοδέλτια- θα είναι «ομοιόμορφα»; Ή, αν δεν είναι, ενδεχομένως κάποια πανεπιστήμια του εξωτερικού να στηριχθούν σε αυτό και να ζητήσουν διαφορετικές προϋποθέσεις για την είσοδο των ίδιων μαθητών και μαθητριών από την Ελλάδα;

Αν αυτό με τη σειρά του δεν σημαίνει μαθητές δύο ταχυτήτων, τότε τι σημαίνει; Ποιος είναι ο λόγος να έχουμε δύο διαδικασίες, δύο διαφορετικά απολυτήρια με δύο διαφορετικούς τρόπους, με δύο διαφορετικές ταχύτητες, αλλά να τα βαφτίζουμε ομοιόμορφο δήθεν απολυτήριο το οποίο δεν ξέρουμε τι εκπλήξεις μπορεί να κρύψει αύριο;

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Γιατί δεν το κάνατε εσείς; Υπουργός ήσασταν! Γιατί δεν το κάνατε;

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εσείς γιατί δεν το κάνατε;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: …

Όσον αφορά τις μεταγραφές, είναι σωστό το σημερινό σύστημα; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά σε μια Ευρώπη του 21^ου αιώνα; Δεν έχουμε αντιληφθεί τι γίνονταν; Η κ. Γιαννάκου έκανε μια πολύ σημαντική αλλαγή στον τομέα αυτό. Δεν ήταν πλήρης, έκανε όμως μια προσπάθεια. Μπορούμε σήμερα να τη συνεχίσουμε και να την κάνουμε πλήρη, ναι ή όχι; Υπάρχει ένας προηγούμενος νόμος και σήμερα συμπληρώνεται. Ψάχνουμε να βρούμε πού διαφωνούμε και τι προβλήματα θα δημιουργήσει; Το όριο των 60.000 συν 10.000 για τα παιδιά των μεγαλύτερων οικογενειών, δεν θα δημιουργήσει και σπουδαία πράγματα. Μπορεί ο άλλος να πάει το παιδί του σε ένα άλλο σχολείο. Δεν μπορεί να γίνεται άνω-κάτω η τριτοβάθμια εκπαίδευση και να δημιουργούνται τέτοιας μορφής ανισότητες.

Κάποια ζητήματα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Σε κάποια ζητήματα πρέπει να είμαστε πιο θετικοί.

Υπάρχει ένα θέμα που δεν είναι στο νομοσχέδιο, αλλά που νομίζω ότι έρχεται αυτές τις μέρες στην επικαιρότητα. Υπάρχουν νέα παιδιά, τα οποία επιτρέψατε –όχι εσείς μόνο, εδώ και δέκα χρόνια γίνεται αυτή η ιστορία- να δουλεύουν στα ιδιωτικά σχολεία ως δάσκαλοι, παρ’ ότι είναι νηπιαγωγοί, παρ’ ότι είναι φιλόλογοι –ανάλογα με τις τάξεις βέβαια- διότι δεν υπήρχαν δάσκαλοι. Επιτρέψατε –ως πολιτεία εννοώ- για δέκα χρόνια να δουλεύουν αυτά τα παιδιά. Είναι περίπου διακόσια παιδιά, τα οποία δουλεύουν σε ιδιωτικά σχολεία, που τα θέλουν -είναι με επιλογή του ιδιώτη δηλαδή- αλλά δεν είναι δάσκαλοι. Είναι νηπιαγωγοί από παιδαγωγικά τμήματα του πανεπιστημίου και είναι και φιλόλογοι. Έχουν ενσωματωθεί στο ιδιωτικό σχολείο και έχουν δουλέψει ως δάσκαλοι για έξι, επτά, οκτώ χρόνια. Έχουν δηλαδή και μια τεράστια προϋπηρεσία πια.

Αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν φέτος να απαγορευτεί να δουλέψουν. Μιλάμε και για τον ιδιωτικό τομέα.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Γιατί;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Διότι χρειάζεται κάθε χρόνο ειδική εγκύκλιος. Και η εγκύκλιος βγαίνει υπό την αίρεση ότι δεν υπάρχουν δάσκαλοι, που φέτος πιθανώς να υπάρξουν. Υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί μια αδικία. Θέλω να δείτε το θέμα. Νομίζω ότι από πολλές πλευρές μπορεί να τεθεί αυτό και εφόσον βεβαίως υπάρξει επιλογή του ιδιωτικού σχολείου.

Νομίζω ότι είναι ένα θέμα δικαιοσύνης. Είναι νέα παιδιά. Έχουν προσφέρει. Να τους δοθεί απλά η δυνατότητα να συνεχίσουν τη δουλειά που για πολλά χρόνια με άδεια της πολιτείας, έχουν κάνει.

Κατά τα άλλα θεωρούμε ότι αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στη δουλειά που γίνεται στην παιδεία. Είναι ένα βήμα που αντιμετωπίζει ζητήματα που έχουν τεθεί. Συνδέεται απόλυτα με τα νομοσχέδια που έχουμε ήδη ψηφίσει για το σχολείο, με την προοπτική για το νέο λύκειο, αλλά φυσικά και με τη μεγάλη αλλαγή που θα έρθει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Με αυτή την έννοια το ψηφίζουμε και το στηρίζουμε ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Σας ευχαριστώ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Εντάξει, κύριε Ροντούλη!

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Σας παρακαλώ, κύριε Πρωτόπαπα! Αυτά να τα πείτε στις πολυμελείς οικογένειες, όχι σε μένα.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Όλα έχουν όρια!

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κυρία Υπουργέ, εάν σας ενοχλεί ο όρος, αλλάξτε την πολιτική σας. Άλλωστε, εσείς δείχνετε μία αγάπη για την αρχαία Ελλάδα με τον Διόφαντο και όλα αυτά τα ευφάνταστα που μας λέτε. Τώρα, λοιπόν, είστε υποχρεωμένη να ακούσετε και την ετέρα πλευρά του λόφου, την άλλη πλευρά του λόφου και όχι μόνο αυτά που σας αρέσουν.

Σας τα λέω αυτά, με όλη την εκτίμηση προς το πρόσωπό σας, γιατί δείχνετε ένα μίσος προς αυτές τις οικογένειες, μία εχθροπάθεια, για να χρησιμοποιήσω…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Ροντούλη, συγγνώμη, αλλά οι εκφράσεις που χρησιμοποιείτε δεν είναι πολιτικός όρος.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Η «εχθροπάθεια» είναι έκφραση που θα χρησιμοποιήσει σε νομοσχέδιό του ο κ. Καστανίδης, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Η λέξη «μίσος» δεν είναι πολιτικός χαρακτηρισμός.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Είναι έκφραση δόκιμη που την χρησιμοποιεί ο κ. Καστανίδης. Άρα, προς την Κυβέρνηση να κάνετε την κριτική σας. Χρησιμοποιώ κυβερνητικούς όρους, όπως αντιλαμβάνεστε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Δεν με ενδιαφέρει τι λέει το νομοσχέδιο στο οποίο αναφέρεστε. Η λέξη «μίσος» δεν είναι πολιτικός όρος.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, να μου δώσετε το χρόνο και θα το συζητήσουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Θα σας δώσω, εάν χρειαστεί.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Παρακαλώ, να σας ακούσω τότε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Δεν έχω να σας πω κάτι άλλο. Θέλω μόνο να επαναλάβω ότι η λέξη «μίσος» είναι συναισθηματικός ή ηθικός ή απαξιωτικός όρος. Δεν είναι πολιτικός όρος. Δεν κάνουμε πολιτική έτσι.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Η λέξη «εχθροπάθεια» τι είναι;

Συνεχίζω, κύριε Πρόεδρε.

Νομίζω, κυρία Υπουργέ, ότι εφαρμόζετε αυτήν την πολιτική, ως Κυβέρνηση, εκκινώντας από δύο σημεία.

Σημείο πρώτο. Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μια πολιτική επιλογή, να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μία πολυπολιτισμική κοινωνία και με την εισροή μεταναστών ή λαθρομεταναστών να επιλύσετε ή να αμβλύνετε το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Μέγιστο λάθος! Ξεκινάτε από λάθος αφετηρία, λάθος φιλοσοφία.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Το εισοδηματικό κριτήριο πού το βάζουμε, αφού το καταργούμε;

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΚΗΣ: …

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: …

Κυρία Υπουργέ μου, δεν μπορεί να γίνει ούτε συζήτηση για τις μεταγραφές, για το ότι ο δείκτης του 0,9 είναι χαμηλός. Δεν μπορεί να γίνει ούτε συζήτηση για το ότι ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες κόσμου αποτελούν την πολυτεκνική τάξη, όρος που είναι και πολιτικά δόκιμος.

Δεν μπορεί να γίνει ούτε συζήτηση για το ότι οι πρυτάνεις σε λίγο δεν θα μπορούν να ορκίζουν τους νέους φοιτητές, λόγω της χαμηλής ποιότητας των Πανεπιστημίων. Όμως, όπως πολύ σωστά έχετε πει, το έχω ακούσει τουλάχιστον τρεις φορές από σας και το ασπάζομαι.

Ούτε συζήτηση, κυρία Υπουργέ μου, για το ότι έχουμε μόνο δύο δείκτες. Εγώ θα σας πω μόνο για δύο δείκτες των ΤΕΙ, τους οποίους και γνωρίζω. Όσον αφορά για παράδειγμα τις δημόσιες σχέσεις, από τους τριακόσιους πενήντα φοιτητές παίρνουν πτυχίο οι έξι. Επίσης, γνωρίζω πολύ καλά ότι και στις δημόσιες επιχειρήσεις, στους πεντακόσιους πενήντα φοιτητές παίρνουν μεταγραφή οι διακόσιοι.

Και τα τέσσερα αυτά φαινόμενα βάζουν πραγματικά τη λογική ότι ακόμα και την πολυτεκνία να ήθελε κανείς να προωθήσει –που τα ποσοστά δεν είναι ο μόνος τρόπος να τη βοηθήσεις- τελικά αυτή η λύση των ποσοστών του 20% με την τροπολογία που αφορά τα εισοδηματικά κριτήρια των δέκα χιλιάδων ανά παιδί -το οποίο ουσιαστικά είναι ένας όρος, μια και μιλάμε για το 4% της κοινωνίας, που αφορά έξι με οκτώ χιλιάδες άτομα- είναι μέσα στα πλαίσια της λογικής και νομίζω ότι η προσθήκη των δέκα χιλιάδων που κάνατε καλύπτει και αυτό το χώρο.

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΠΑΡΑΣΥΡΗΣ: …

Είναι προφανές, πέραν της τελευταίας παρατήρησης, ότι επικροτώ το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το υπερψηφίζω και δίνω και συγχαρητήρια στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου για την πρωτοβουλία αυτή.

Ευχαριστώ.

• Προηγούμενο
• Επόμενο