Αποκαλούν τους πολύτεκνους «ραχοκοκαλιά του κοινωνικού ιστού» και «αντίδοτο στο δημογραφικό πρόβλημα». Κι όμως, όπως καταγγέλλει η Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος: «Η κυβέρνηση με τις μεταρρυθμίσεις που επαγγέλλεται έχει βάλει στο στόχαστρο τον τελευταίο χρόνο την πολύτεκνη οικογένεια, την οποία πλήττει ανελέητα, παρά τη συνταγματική επιταγή του άρθρου 21 παρ. 2 και 5, που ρητώς επιτάσσει ότι οι πολύτεκνες οικογένειες έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το κράτος και ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του κράτους».
Με νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή, καταργείται το επίδομα της πολύτεκνης και τρίτεκνης οικογένειας. Η κατάργηση του επιδόματος αφορά τις οικογένειες που δηλώνουν 40.000 ευρώ και πάνω, ετήσιο εισόδημα! Με άλλα λόγια, μια οικογένεια με τέσσερα, πέντε, έξι ή και επτά παιδιά, η οποία έχει ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ, θεωρείται «προνομιούχος» και δεν θα εισπράττει το επίδομα των 258 ευρώ το δίμηνο!
Είναι δυνατόν όμως τα 40.000 ευρώ να θεωρούνται εισόδημα ικανό να θρέψει μια οικογένεια με τόσα παιδιά; Στο ερώτημα αυτό μας απαντούν δύο πολύτεκνες μητέρες, οι οποίες με αυτοθυσία μεγαλώνουν από τέσσερα παιδιά, και με κάθε ειλικρίνεια δηλώνουν ότι τα παιδιά είναι ευτυχία. που δεν την αλλάζουν με τίποτε.
«Μας διαλύουν»...
«Καθημερινά αγωνιούμε για το πώς θα επιβιώσουμε και πώς θα προσφέρουμε στα παιδιά μας τα απαραίτητα. Το να φέρουμε στον κόσμο πολλά παιδιά ήταν επιλογή μας και την επωμιστήκαμε με απόλυτη ευθύνη» λέει στην «Espresso της Κυριακής» η 36χρονη Γεωργία Ζιάκα, μητέρα τεσσάρων παιδιών και εργαζόμενη.
«Μπορεί να φανώ κυνική, αλλά τα παιδιά μας είναι άνθρωποι, δεν είναι ζωάκια που τα ταΐζεις και τα περιποιείσαι. Τα παιδιά θέλουν και άλλα πράγματα για να μεγαλώσουν και δεν είναι μόνο οι πάνες τους ή γενικά η διατροφή τους, είναι και ο πολιτισμός που πρέπει να γνωρίσουν, το θέατρο, το σινεμά, ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο για να μας χωράει άνετα όλους. Τώρα μεταφερόμαστε με κίνδυνο των παιδιών. Απορώ πώς σκέφτηκαν αυτοί οι άνθρωποι να εφαρμόσουν αυτό το νομοσχέδιο, χωρίς καν μια διαστρωμάτωση. Μας βάζουν όλους στην ίδια γραμμή. Αυτό είναι κάτι παράλογο. Οι 40.000 ευρώ είναι το όριο και για μας που έχουμε τέσσερα παιδιά και για μία οικογένεια που έχει επτά ή οκτώ. Ξέρω οικογένειες που έχουν και δέκα παιδιά. Μένουν όλα σε ένα δωμάτιο. Είναι δυνατόν να μην έχουν ανάγκη τον δικό τους χώρο; Είναι δυνατόν σε ένα σπίτι που κάποιος ζει με δύο παιδιά να ζήσουμε εμείς με τα περισσότερα;».
Η κ. Γεωργία έχει μετατρέψει το σαλόνι της σε χώρο παιχνιδιού. Μια μικρή παιδική χαρά για την Αναστασία, τον Λάμπρο, τον Παναγιώτη και τον μικρούλη Ρωμανό. Τα απαραίτητα, μου λέει και μου ξαναλέει, προσφέρουμε στα παιδιά μας. «Κάθε φορά που πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ σκέφτομαι πολύ καλά πριν απλώσω το χέρι μου στο ράφι. Ενα είναι σίγουρο. Δεν θα φύγω από εκεί ποτέ με λιγότερα από εκατό ευρώ, αγοράζοντας τα απολύτως απαραίτητα! Δεν τίθεται θέμα πολυτέλειας για μας τους πολύτεκνους αλλά θέμα επιβίωσης. Ακόμα και για το ντύσιμό τους σκεπτόμαστε και το παραμικρό. Μακάρι να επαναφέρουν την ποδιά στο σχολείο. Προς το παρόν τα παιδιά φοράνε ο ένας τα ρούχα του άλλου ή και από άλλα παιδιά πολύτεκνης οικογένειας. Κι αυτό που σας λέω είναι κοινό μυστικό όλων μας. Φέτος δεν αγοράσαμε τίποτε καινούργιο. Παλιότερα ψωνίζαμε μόνο στις εκπτώσεις. Δεν πρέπει η Πολιτεία να μας αντιμετωπίζει σαν ζητιάνους. Τους πολύτεκνους θα έπρεπε να τους έχουν «βιτρίνα» της Ελλάδας αυτήν τη στιγμή. Γιατί όλοι μας μεγαλώνουμε με αυτοθυσία τα παιδιά μας που είναι οι αυριανοί Ελληνες πολίτες. Εμείς σήμερα ως εργαζόμενοι και οι δύο συγκεντρώνουμε το ποσό των 41.000 ευρώ και έτσι δεν θα παίρνουμε το επίδομα. Ευχόμαστε να φωτισθούν αυτοί οι άνθρωποι, γιατί πιστεύουμε ότι λειτουργούν με σκοτισμένο μυαλό. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό γίνεται σκόπιμα με σκοπό να διαλύσουν τις πολύτεκνες οικογένειες. Ζούμε σε μια κοινωνία πλήρως αυτιστική, ο καθένας μας για το άτομό του, ούτε καν για τον σύντροφό του. Εμείς έχουμε σπουδάσει, έχουμε κάνει και μεταπτυχιακά και μεγαλώνουμε αυτά τα παιδιά με αγάπη και απέραντη ευθύνη. Δεν έχουμε καμία σχέση με την εικόνα της οικογένειας που δεν είχε τι άλλο να κάνει και έκανε παιδιά. Δεν είμαστε κάτι κακομοίρηδες που τους έτυχαν κάτι παιδιά και δεν έχουν πού να τα βάλουν. Οι πολύτεκνοι σαν κι εμάς είναι λεβέντες! Φτιάχνουμε τους αυριανούς Ελληνες, όμως εδώ και καιρό νιώθω ότι φιλοξενούμαστε στη χώρα μας!»
Η κ. Γεωργία μου λέει ότι πρέπει να πάψουμε να είμαστε «οι επαναστάτες του καναπέ» και να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας δηλώνοντας «αποφασισμένη να παλέψει για το μέλλον της οικογένειάς της».
«Είναι ληστεία»
Η κ. Αλκινόη Κρικέλα είναι γιατρός εργασίας και πολύτεκνη μητέρα. Τη συναντήσαμε στο σπίτι της όπου πραγματικά «βασίλευε» η τάξη. Δύο από τα τέσσερα παιδιά, η Στέλλα και ο Δημήτρης, είναι μεγαλύτερα και κρατάνε πλέον τις ισορροπίες και την τάξη, ενώ προσέχουν και βοηθούν τη Μαρία και τη μικρούλα Ελπίδα. Η κ. Αλκινόη όμως μου εξομολογείται ότι άνθρωποι του εργασιακού περιβάλλοντός της δεν έχουν διστάσει να της πουν κατάμουτρα «να σταματήσει να γεννάει σαν κουνέλα παιδιά».
«Αυτήν την εντύπωση έχουν για μας τις πολύτεκνες» μου λέει. «Εγώ όμως καμαρώνω γιατί είμαι και η ίδια παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Εργάζομαι και σπουδάζω από τα δεκαοκτώ. Εχω τελειώσει δύο πανεπιστημιακές σχολές, έχω κάνει μεταπτυχιακά, είμαι σε φάση διδακτορικού και παράλληλα μεγαλώνω αυτά τα τέσσερα παιδιά με απέραντη φροντίδα. Μια πολύτεκνη μητέρα έχει στην καθημερινότητά της πολλά και σοβαρά εμπόδια να αντιμετωπίσει, όχι μόνο να προσφέρει τα απαραίτητα υλικά αγαθά στα παιδιά της, αλλά και να τα αναθρέψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και αυτήν τη στιγμή σάς μιλάω για το μοντέλο της πολύτεκνης υγιούς οικογένειας».
Η κ. Αλκινόη, συγκρίνοντας τα δικά της παιδικά χρόνια με αυτά των παιδιών της, λέει ότι σήμερα αντιμετωπίζει περισσότερα προβλήματα από ό,τι αντιμετώπιζε η μητέρα της. «Μπορεί σήμερα να εξελιχθήκανε οι καταστάσεις, αλλά δεν βελτιωθήκανε τελικά» μου λέει. «Τα επιδόματα που δόθηκαν έπειτα από αγώνες των πολυτέκνων ήταν και είναι ένα πολύ σημαντικό βοήθημα. Σήμερα, βρισκόμαστε δυστυχώς στην ίδια αφετηρία και τίποτε δεν βελτιώθηκε, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και τα διλλήματα είναι ίδια. Δεν είναι άδικος ο χαρακτηρισμός "αιμοδότες του Εθνους" για τις πολύτεκνες οικογένειες, γιατί εμείς δίνουμε το καλύτερο στην Πολιτεία και προσπαθούμε να βγάλουμε σωστά παιδιά στην κοινωνία φροντίζοντας να μην τους λείψει τίποτε. Τα παιδιά για μας είναι ευτυχία, είναι η επένδυση με μόνιμο θετικό πρόσημο, για να μιλήσουμε στη γλώσσα των οικονομικών που είναι σήμερα της μόδας».
Η κ. Αλκινόη αποκαλεί ήρωες όσους έχουν έξι, επτά και οκτώ παιδιά και σε ό,τι αφορά την πρόθεση του κράτους είναι κάθετη: «Ας μου πει το ελληνικό κράτος, που τόσα χρόνια τιμώ με τον κόπο και τον ιδρώτα μου και που ποτέ δεν απέκρυψα τίποτε, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που αυτήν τη στιγμή περιφέρονται ατιμώρητοι, πού θα δώσω τα 200 ευρώ του επιδόματος, και εγώ θα τα στερήσω από τα παιδιά μου και θα πάω εγώ η ίδια να τα καταθέσω. Για μας είναι ένα αξιόλογο βοήθημα αυτό το επίδομα και αυτό που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή είναι ληστεία άνευ προηγουμένου. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς μια μελέτη, χωρίς έναν προσχεδιασμό, ξαφνικά σε μία μέρα χάνεται κάτι πολύ σημαντικό για μας και για άλλους ακόμα σημαντικότερο. Δεν υπάρχει έλεγχος, δεν υπάρχει κριτήριο, είμαστε όλοι επί ίσοις όροις. Δυστυχώς όμως, απέναντι στο κράτος και στις καθημερινές ανάγκες δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Γι’ αυτό θα βγούμε στους δρόμους για να δηλώσουμε την παρουσία μας και να πούμε στους αρμόδιους ότι αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον που θα δώσει σύνταξη και θα παράγει στο κράτος που παραπαίει, που μετατρέπεται σε ένα κράτος γερόντων».
Γερασμένη χώρα
Ο αριθμός των παιδιών σε μια οικογένεια ήταν άλλοτε δείκτης ευτυχίας. Κόντρα στο πνεύμα των καιρών, υπάρχουν λίγες οικογένειες που επιμένουν παραδοσιακά, με τρία ή παραπάνω παιδιά. Σύμφωνα με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ), μόλις ένας στους δέκα Ελληνες προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια. Ενώ οι πολύτεκνοι με τέσσερα τουλάχιστον ανήλικα παιδιά είναι το 2-3% του πληθυσμού. Από το νέο νομοσχέδιο κινδυνεύει ένας μεγάλος αριθμός πολύτεκνων οικογενειών να έλθει σε ένδεια.
Ο Βασίλης Θεοτοκάτος, πρόεδρος της ΑΣΠΕ, πολύτεκνος και ο ίδιος, με πέντε παιδιά και δώδεκα εγγόνια σήμερα, δηλώνει: «Οι πολύτεκνοι βιώνουν τους τελευταίους μήνες μία αναπάντεχη επιδρομή. Η κυβέρνηση, εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων, επεφύλαξε, για τις πολύτεκνες μητέρες, ως δώρο, τη μεταχείριση που επεφύλαξε ο Ηρώδης στα νήπια της Βηθλεέμ, o οποίος διέταξε τη σφαγή των νηπίων, αυταπατώμενος ότι, με αυτόν τον τρόπο, θα εμποδίσει την παρουσία του Θεανθρώπου επί της Γης. Τι άλλο θα μπορούσε να πει κάποιος σε μια χώρα, όπου η υπογεννητικότητα έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις και εξαιτίας αυτής της καταστάσεως έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο γηροκομείο, έχοντας καταντήσει η τρίτη πλέον γερασμένη χώρα του κόσμου. Καλούμε λοιπόν όλους τους πολυτέκνους με τα παιδιά τους, με τα παιδικά καροτσάκια τους, στη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Ζάππειο την Τετάρτη 15-12-2010 ώρα 11 π.μ. για να δώσουμε την απάντηση».
ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ
Φωτό: Γουίλιαμ Φέιθφουλ
δείτε περισσότερα
